حسین افسری- خدمت همه جان برکفان 8سال دفاع مقدس. سلام خدمت همه ایثارگران محترم. سلامی بسیار داغ و سوزانی داشته باشیم خدمت خانواده های شهدای عالی مقام. شهدایی که از جان مایه گداشتند تا امروزیان راحت بتوانند زندگی کنند.
ایثارگران جانباز که با دلاوری توانستند راحت زیستن را به مردم شریف ایران زمین اهدا کنند. جانبازانی که با اهدا کردن قطعه های بدن خود توانستند آزادی کشور عزیزمان ایران را به هموطنان ارزانی دارند.

  مسئولین لطف کنند بفرمایند دیگه چه میخواستند که ایثارگران انجام نداده اند؟ ایثارگرانی که هر چه داشتند در طبق اخلاص گذاشتند بدون هیچ چشم داشتی و به وظیفه انسانی خود جامه عمل پوشاندند. اینجا سئوالی پیش می آید. زمان سخت آتش گلوله های آتشبار . خمپاره . کاتیوشا . توپ و تانک . بمباران های هواپیماهای دشمن . شلیک های آر پی چی های دشمن و... آن زمان بچه های دلیر بی ریا پا به جبهه گذاشتند و خاک میهن را از خطرات دشمن حفظ کردند. با اهدا کردن خون هزاران شهید و جانباز هرطوری که بود مملکت را حفاظت کردند اما الان تعداد زیادی از همان دلیر مردان زیر بار خفت و ذلت دارند خورد می شوند ؟ چرا ؟
 
  به خاطر اینکه آن شیر مردان دیروز جراحاتی که یادگار جنگ است را با خود حمل می کنند و بخاطر همین جراحات و اعصاب و روان . شیمیایی .توانایی و قادر بکار نیستند تا بتوانند از پس هزینه های سنگین خانواده بر آیند و تعداد زیادی از جانبازان هم تا چند سال پس از اتمام جنگ بدنبال گرفتن درصد مجروحیت نبوده اند. زمانی هم که مراجعه کردند بنیاد محترم درصد ناچیزی یعنی درصدی به مقدار زیر 25 به عزیزان مجروح داده است که هیچ ارزش حقوقی ندارد و الان با کهولت سن و نداشتن توان کار و درآمد باید خجالت زده اهل و عیال خود باشند.

  مسئولین محترم شما در کجای دنیا دیده اید مردان جنگجویشان که در زمان جنگ برای خودشان یلانی بوده اند بعد از جنگ مثل خاری بی ثمر و به فراموشی سپرده شوند که ما شده ایم؟ حتی یک نفر از شما آقایان سراغی از ایثارگران جانباز نمی گیرید البته در شعار زیاد فریاد می زنید اما در عمل هیچ و هیچ و هیچ ......

 شما انقدر غرق در مادیات دنیا شده اید که وقت فکر کردن به ارزش این غیورمردان را ندارید؟ برسر قدرت همدیگر را قربانی نیت های پلید خود می کنید و جای هیچ گله و شکایتی برای ما ایثارگران باقی نگذاشته اید؟ چرا ؟ اینطوری شده اید؟ چرا زمانی که بر منبر می روید انقدر فریاد عدالت میزنید و حنجره هایتان را زخمی می کنید و از آن فریادهایتان فقط به نفع خود سود می برید؟ آیا از خودتان سئوال نمی کنید که این ثروت های باد آورده را مدیون چه اشخاصی هستید و تعدادی از آن اشخاص با چه ذلتی به زندگی خفت بار تن داده اند و حتی برای خرج و مخارج هزینه های درس از ابتدایی تا دانشگاه فرزندانشان شخصیت خود را با بی ارزشی دارند سر می کنند؟

  چرا و چرا ها بسیار است در حالی که فرزندان شما در ناز و نعمت زندگی می کنند دقیقا" جایگاه ها عوض شده است. الان فرزندان ما ایثارگران باید در ناز و نعمت زندگی کنند و آن هم باید دستمزد پدران دلاورشان باشد که از خون خود مایه گذاشته اند. نه فرزندان شما که بدون هیچ زحمتی لایق این همه ثروت بادآورده شده اند . چه در داخل و یا خارج از کشور دارند به یک زندگی مرفه ادامه حیات می دهند .
کمی به خود بیائید و ثروت های ملی را بطور عادلاته تقسیم کنید تا از این نعمات الهی که خداوند به مردم شریف ایران ارزانی داشته است همه و همه سهمی داشته باشند. الان دولت باید اقدامی انجام دهد تا جانبازان به حق و حقوقات در شأن خودشان برسند نه اینکه با خجالت و شرمندگی پیش فرزندانشان باذلت ادامه حیات بدهند. بگذارید این شیر مردان سرشان را بالا بگیرند و افتخار کنند که در آزادی کشور سهم بسزایی داشته اند .

 مسئولین سعی کنید رضایت جانبازان را جلب کنید تا دیر نشده است و در آتش  وجدان درد خود نسوزید. وجدان بالاترین قاضی هر شخص است البته اگر حس انسانیت در وجود مبارک باشد.