محمدرضا سابقی - از قدیم گفتند به دریا رفته میداند مصیبتهای دریا را.. یعنی برای درک یک موقعیت باید خودتم تا حدودی آن مرحله را درک کرده باشی ...
مثلا برای اینکه بدونی مادری یعنی چی باید مادر باشی، اینکه مودت و محبت شوهر جوانمرد و مومن را در قلب همسرش بفهمی لازمه عاشق او باشی...
باید بفهمی وقتی اولادت یا همسرت یه  آخ میگه چه جوری همه دنیا پیش چشمت سیاه میشه و چه جوری میخوای زمین و زمان را
به هم بدوزی تا اولادت یا همسر نازنینت فقط یه لبخند بزنه و خوب بشه.
اینا که میگم  شعار نمیدم؛
شما و خیلی ها حرف مرا تصدیق میکنید،
حالا فکر کنید: انسان عاشق، پاره جگرش؛ آنهم پدر و مادر و همسر و یا فرزند، باید چه دل بزرگ و ایمان نیرومندی داشته باشند، چه شیر مرد و شیر زنی باید باشند تا با دست خودشان فرزند عزیز و همسر مهربانشان را فدای اسلام و خدا نمایند..
و باید چه روح بزرگی داشته باشند که ابراهیم وار اسماعیل عزیزشان را به قربانگاه خداوند متعال بفرستند.
متحیرم که چرا کثیری از آقازاده ها! توسط پدر و مادرشان که جانماز آب می کشند و در دانشگاه و حوزه و تریبونها، از فضیلت جهاد و مبارزه با دشمن و ایثارگری سخن ها می گویند خودشان غافلند! و گاهی از دوستی با شیاطین می گویند!!
خدا وکیلی  به این فکر کردیم که این کار چه روح  بزرگی میخواد..
به این فکر کردیم که چه قدر برای همیشه  مدیونشون هستیم...
من که میگم همه ما باید جلوی این بزرگ اندیشان دلاور و با بصیرت به احترام بایستیم هر چند هر کاری بکنیم در برابر ایثارِجان شیرینشان و بزرگواری آنها باز کم است.
و هیچ چیزی جبران شجاعت آنها نیست.
آنها جز رضای پروردگارشان به چیز دیگری خشنود نمی شوند ...
دست همه پدر و مادران شهیدانمان را میبوسیم و از
خداوند برایشان صبر سر بلندی و عاقبت به خیری را آرزو می کنیم.
و دعا می کنیم که همسران صبور و یتیمان شهدا، همیشه از الطاف الهی برخوردار باشند.
و وظیفه اخلاقی و انسانی و اسلامی همه مدیران و کارکنان کشور و ملت شریف ایران، خدمت صادقانه به بازماندگان شهیدان و رزمندگان است.
والسلام علی من اتبع الهدی