م.ر.ک جانباز- خرمشهر آزاد شد! خرمشهر را ما و امثال ما آزاد کردند. ولی آزادکنندگان خرمشهر و شهرهای دیگر در زندگی روزمره خود گرفتارند. یقیناً فردی سی‌وسه‌ساله که پشت میز ریاست یکی از دوایر خدماتی امرونهی می‌کند. نمی‌داند سی پنج سال پیش چه رشید مردان نمونه‌ای جان خود را فدای آزادی کشور کردند تا امروز ایران و ایرانی سربلند باشند. یقیناً کسانی که چهل سال پیش به دنیا آمده بودند و اکنون با تحصیلات عالیه در منصب‌های بالادستی قرار دارند هم نمی‌دانند چه نوجوانانی از جان خود مایه گذاشتند تا او در امنیت روحی و روانی تحصیل‌کرده پزشکی حاذق شود و در کمیسیون‌ها دست رد بر سینه یکه تازان سرزمین عشق بزند. حتی تاریخ هم شرمنده برخورد خودی‌ها با ایثار گران شده است؛ اما در چنین روزهایی همانان که مارا نفی می‌کنند, می‌گویند خرمشهر آزاد شد!
نمی‌گویند چه کسانی یازده هزار اسیر گرفتند. نمی‌گویند چه کسانی چند لشگر زرهی و پیاده و ادوات دشمن را در هم کوبیدند. ولی خرمشهر آزاد شد! فلمثل هم‌اکنون از یک فرد سی‌وپنج‌ساله بپرسید جهان‌آرا و موسوی چه کسانی بودند. چرا جهان‌آرا تا لحظه شهادت خرمشهر را ترک نکرد. هیچ‌کس دستها و پاهای جامانده را در اطراف خرمشهر راندید, هیچ‌کس نمی‌داند چگونه بزرگ‌ترین بندر تجاری خاورمیانه که چند سال در دست دشمن بود آزاد شد. ولی خرمشهر آزاد شد! هیچ‌کس صدای گوش‌خراش خمسه‌خمسه دشمن را در بالای پل خرمشهر نشنید. ولی خرمشهر آزاد شد! هیچ‌کس بلم سواران بی‌باک شط خرمشهر را نمی‌شناسد, بلم سوارانی که حتی شنا بلد نبودند ولی بلم ران شط شهر خون و شهادت شدند. یاد شهدا و جانبازان و رزمندگان فاتح خرمشهر گرامی باد.