" انفع المعارف "

قال امام علی (ع)  : من عرف نفسه ؛ فقد عرف ربه

در پادگان کرخه مستقر بودیم. گرما بیداد می کرد. برای در امان ماندن از تابش سوزان خورشید به چادرها پناه می بردیم اما هوای دم کرده چادرها هم بیشتر کلافه مان می کرد. از همه بدتر، زمین کرخه بود که عقرب های زیادی داشت. همیشه زیر پتو و لباس هایمان چند عقرب پیدا می شد. عقرب ها اکثرا" در تابستان از زمین بیرون می آیند. به خاطر همین هم تا دلتان می خواست دور و بر ما عقرب تاب می خورد.

یکی از راه هایی که با آن، عقرب ها را به دام می انداختیم این بود که کش گتر ( کش دم پاچه شلوار نظامی) را در سوراخ عقرب فرو می کردیم. عقرب ها از کش خوش شان می آمد، نیش های خود را در کش فرو می کردند و این طور به دام می افتادند. ما آن کش ها را از سوراخ ها در می آوردیم و عقرب های متصل به آن را می کشتیم. کم کم شکار عقرب بین بچه ها عادی شد و ترس آن از بین رفت.