ذوالفقار بابایی- به نظر شما عفاف و حجاب کی به پایان می رسد؟ از زمان آدم و حوا تا به امروز پیامبران و امامان گرفته، تا امروز روحانیت و خادم شهدا و شهدا گفتند و گفتند و گفتند و باز هم خواهد گفت ولی تمام شدنی نیست چرا؟

مسئولان چی کار می کنند؟ پس چرا اجرایش نمی کنند؟ پس چیزی هست که عفاف و حجاب اجرا نمی شود! آن این است که اگر مسئولان همت و تلاش کنند، اجرا می شود ولی باید مسئولان پافشاری کنند ولی خود مسئولان از قانون و بند و تبصره و ماده حرف می زنند. آیا خداوند در کدام سوره هایش از قانون و تبصره و ماده و بند صحبت کرده؟ آیا رسول خدا و پیامبران و امامان در کدام از تبصره و ماده و بند صحبت کردند؟

در زمان طاغوت بی حجابی و بی بند و باری بود. بعد از آن در زمان 8 سال دفاع مقدس همه باحجاب شدن، چون مسئولان حرفشان حرف بود. کلامشان و نیتشان یکی بود. دروغ نمی گفتند. فقط با یک پیام حرف یکدیگر را قبول داشتن. بارها و بارها حضرت امام (ره) و حضرت آقا فرمودند که قانون عفاف و حجاب اجرا شود ولی مسئولان، امروز حرفی می زنند و فردا حرف دیگری! چرا؟ چون به هم اعتماد ندارند! مسئولان با هم نطقه ضعف دارند.

 بنده روزی در خیابان در حال گذر بودم. با پوشش زننده ی چند تا خانم روبرو شدم که خدایا تذکر بدهم یا نه! دلم راضی نمی شد که نگم چون ما در مملکت جمهوری اسلامی زندگی می کنیم، شهید داده ایم، جانباز داده ایم، پیرو خط خدا و قرآن و پیامبران و امامان و حضرت امام (ره) و سیدعلی هستیم. منم گفتم میگم هر چی باداباد .

 جلو رفتم شروع کردم به تذکر که ای کاش نمی گفتم! چون تا جون داشتم خوردم! هم فحاشی و هم کتک! مامور آمد. مردم جمع شدن مارو به پاسگاه یا کلانتری بردند. متاسفانه مامور کلانتری بجای اینکه از بنده حمایت کند، از خانمه حمایت می کرد. منم هر چه تذکر دادم به مامور هر چی گفتم حرفهام اثری نکرد. حالا نوبت بنده هست که باید بازجویی می شدم. متاسفانه ماموران بنده رو تو منگنه قرار دادن که تو چه کاره ای به این خانم های محترم تذکر میدی؟!!

 حق با مامور بود چون من یا امثال بنده، مامور مسئول یا قاضی یا رئیس نیستیم! حقوق نمی گیریم، درجه و مقام نداریم، بادیگارد نداریم ولی چیزی که ما داریم و از وصیت نامه حضرت امام به ما رسیده و حرف های حضرت آقا و خدا و رسول و قرآن و امامان معصوم به ما هدیه داده اند، مسئولان ندارند! نمی توانند داشته باشند آن هم غیرت هست. مسئولان بجای حمایت کاری می کنند که تذکر دهنده پشیمان می شود که تذکر داده.

 پس ما که به عنوان ادامه دهنده راه امام و شهدا، ادامه دهنده راه خدا و رسول و قرآن هستیم، راه امامان معصوم چی می شود؟ مگر ما مسلمان نیستیم یا فقط به ظاهر نماز می خوانیم؟ پس شهدا این همه وصیت کردند چی؟ پیامبران این همه سفارش کردن چی؟ قرآن این همه سفارش کرده چی؟ شما به هر مکانی خیابانی اداره ای – نهادی – کوچه ای که می نگری، بی حجابی داد می زند! چرا مسئولان امر پشت میز نشسته اند؟ چی کار می کنند؟ دانه های تسبیح را می شمارند؟

 خود مسئولان مقصرند. اگر مقصر نیستند چرا اقدام نمی کنند؟ وقتی هم انتقاد می کنی، در جواب می گوید قانون دست منو بسته. اجازه نمی دهد. چرا اجازه می دهد. تو همت نداری، غیرت نداری، وجدان نداری، فقط به فکر سر برج هستی که حقوقت به حسابت واریز بشه و برداشتش بکنی. از صبح تا ظهر اداره ای فقط روزنامه و صبحانه و خوردنه بعدشم نماز و منزل. پس کی اقدام؟ پس کی عمل؟ همه مسئولان دروغ می گویند. در باره حجاب و عفاف کار نمی کنند. بنده خود یکی از ماموران عفاف و حجاب هستم. ماه محرم 3 گروه یعنی از 3 ارگان به بازار می آیند. این گروه با آن گروه همکاری نمی کنند! چرا مگر همه نیتمان امر به معروف و نهی از منکر نیست؟!

و اما بی طرف دولت در برخورد با بدحجابی

 برخورد با مقوله بی حجابی و خودنمایی در جامعه اسلامی اینک دولت کنونی سکوت اختیار کرده و می خواهد وانمود کند که هیچ نقشی ندارد. این در حالی است که طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی رئیس جمهور مسئولیت مستقیم برخورد بدحجابی در جامعه را بر عهده دارد اما متاسفانه چون همیشه روسای جمهور به مقوله حجاب از زاویه سیاسی و انتخاباتی نگاه کرده اند. لذا تمایلی هم برای ورود به این موضوع نداشته اند و توپ را در زمین نیروی انتظامی انداخته اند و به نوعی میتوان اذعان کرد اینک نیز همچون نیروی انتظامی در برخورد با بد حجابی یکه و تنهاست اما به راستی چگونه میتوان این اوضاع آشفته را در جامعه اسلامی تحمل کرد.