آرایی از دیوان که با مقررات حمایتی ایثارگران مغایر است

شعبه سوم دیوان عدالت اداری درباره شکایت احدی از جانبازان درخصوص الزام به تبدیل وضعیت براساس بند ز ماده(44)، بدون توجه به خاص‌بودن قوانین مرتبط با ایثارگران و خواسته شاکی، چنین رأیی صادر می‌کند؛ نظر به اینکه براساس ماده(11) آیین‌نامه اداری و استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه و تبصره ذیل آن، استخدام اعضاب هیأت علمی با دانشنامه تخصصی P.H.D در بدو خدمت به صورت پیمانی و صرفا از طریق فراخوان از بین متقاضیان واجد مدرک دکتری تخصصی یا بالاتر است و کارمندان غیرهیأت علمی مجازند درصورت داشتن شرایط در فراخوان مربوط شرکت کنند و براساس بند ب ماده(20) قانون برنامه پنجم توسعه، دانشگاه‌ها تابع مصوبات هیأت امنا خواهند بود و تکلیفی به تبعیت از مقررات عمومی دیگر ندارند بنابر این شکایت شاکی را غیروارد تشخیص داده و حکم به رد شکایت شاکی صادر و اعلام می‌کند. جای تعجب دارد که قاضی حتی به قانون بند ز ماده(44) که مورد تقاضای شاکی است اشاره‌ای ندارد و تلوحیا و بدون ذکر نام آن را از مقررات عمومی می‌داند. اگر این تصور درست باشد نیت مقنن از تصویب بند ز ماده(44) چه بوده است؟

مجلس برای چنین آرایی باید فکری بکند

آیا مجلس از قوانین مصوب قبلی و اختیارات هیأت امنا اطلاع نداشته است؟ چرا شعبه دیوان خارج از خواسته شاکی به موضوع رسیدگی و به‌دلیل شاکی توجه نکرده است؟ اگر نمایندگان مجلس در این بخش از لایحه دولت که به‌عنوان احکام با ماهیت دائمی به مجلس تقدیم شده توجهی به این نکات که یک نمونه آن ذکر شد، نکنند، اغلب قوانین ایثارگران با مشکل جدی مواجه خواهد شد. در تبصره(2) ماده(1) لایحه پیشنهادی دولت، هرگونه استخدام جدید و توسعه تشکیلاتی دانشگاه‌ها و مراکز و مؤسسات آموزشی منوط به تأیید وزیران علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حسب مورد و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور شده است. با نبود این مصوبه اجرای بند (ز )ماده(44) با چالش‌های جدی مواجه بود و ایثارگران نمی‌توانستند از این حق قانونی با موانع بسیاری که برای آنان گذاشته بودند، استفاده کنند. حال اگر این قانون تصویب شود و نمایندگان مجلس بدون توجه به مصوبات قبلی مجلس و حقوقی که برای ایثارگران تامین شده است، این لایحه را تصویب کنند، اغلب قوانین ایثارگری به همین سرنوشت دچار خواهند شد.