دستور موقت یا همان دادرسی فوری دستوری است که دادگاه مبنی بر توقیف مال یا انجام عمل یا منع از امری صادر می‌کند.  تشخیص صدور دستور موقت با قاضی است و هیچ تاثیری در اصل دعوا ندارد . فقط به اموری که احتیاج به تعیین تکلیف فوری دارند اشاره دارد. هرگاه چند روز حتی چند ساعت تاخیر در رسیدگی سبب ورود خسارت به یکی از اصحاب دعوا شود می‌توان آن‌ را از موارد دادرسی فوری یا دستور موقت به‌شمار آورد. برای مثال شما زمین خود را برای کشاورزی به دیگری می‌دهید، ولی در حین کشت به دلیل اختلاف در قرارداد اجاره از آبیاری زمین جلوگیری می‌کنید؛ در اینجا کشاورز می‌تواند با درخواست صدور دستور موقت از این ممانعت شما جلوگیری کند.