علیرضا برهانی نژاد -  در روزگاری نه چندان دور ، همان زمان که نفس مسیحایی پیرجماران ، شمیم مهر و محبت و ایثار و از خودگذشتگی ، فضای این مرز و بوم را آکنده از خود کرده بود ، من کودکی بیش نبودم ...
نمی دانم چرا رنگ ها و عطر و بوی آن برهه ، برق نگاه و سخنان آدم ها با امروز متفاوت بود ...
انگار همه ساده بودیم و همین سادگی مان زندگی را با تمام سختی هایش برایمان دلپذیر کرده بود ...
بوی خوش نم پس از باران را یادتان هست ؟
گستره وسیع بارش برف را در زمستان های آن سال ها که دنیا را برایمان سفید کرده بود چطور ؟ خاطرتان هست ...
مملکت ما مورد هجوم واقع شده بود و در یک جنگ نا برابر آحاد مردم ، از هر قشری و طبقه ای به دفاع مشغول بودند ...
"سردار" نداشتیم و عناوینِ "دکتر" و "مهندس" هم هنوز دستاویزِ از ما بهتران برای تفاخر و القاء شایستگیِ نداشته بعضی ها نشده بود ...
آن زمان افتخارِ مردم تعدادِ شهدای هر شهر و دیار و مقایسه آمار مجروحین و جانبازان با یکدیگر بود تا میزان وفاداری و ثابت قدمی به آرمان ها و دلدادگی به دین و مذهب به اثبات برسد ...
حتی مطالبه حق هم گاهاً مذموم می نمود چه برسد به اینکه حق کشی مرسوم باشد ...
نمی دانم پس از جنگ چه بر سر ما آمد؟
ما را خواسته و ناخواسته و با اراده و بدون اراده وارد مسابقه ای کردند که امروز می فهمیم که برنده ای نداشت و همه "بازنده" بودند ...
در قالب شعارهای زیبا و به نام "سازندگی" بین مردم فاصله انداختند ...
"عدالت"را ذبح کردند تا شاهد تولد فرزند زشت صورت و بدقیافه ای به نام "توسعه" باشیم ...
نه اینکه "توسعه" بد باشد،  عامدانه چیزی به ما از آن نشان دادند که فی الواقع "توسعه" نبود ، بلکه استحاله ای بود تا بدون اینکه واقف باشیم ، داشته هایمان را از ما بگیرند ...
از آن روز ارزش ها دگرگون شد ...
مزه ها متفاوت گردید و رنگ ها ، رنگ باختند ...
ایثار و از خودگذشتگی دیگر در قاموس فرهنگ ما جایی نداشت ...
حالا ، مدیران تافته جدابافته شدند ...و بدون واهمه و ترس، تمام چیزهایی که برایش جنگیده بودیم و برای بقایش از جان مایه گذاشته بودیم تا گزندی نبینند را مورد تاخت و تاز قرار دادند ...
زندگی اشرافی مولود این زمان است ...
خب، چنین "سبک زندگی"ای بایسته های خودش را داراست و نمی توان با اتکاء به سرمایه های دیروز به داشته های امروز رسید ...
روزگاری خود را شیفتگان خدمت نامیده بودند ولی امروز برای رفع عطش قدرت از هر فاضلابی خود را سیراب کردند ...
شهوتِ تکاثر و بیشتر داشتن و عقب نماندن از رقیب، عقل را از بسیاری ربود و ظالمانه پا بر روی خون کسانی گذاشته شد که بدون هیچ چشمداشتی جان و سلامتی را بر کف نهادند تا گزندی به مملکت وارد نیاید و حتی  یک وجب از خاک ایران عزیز به یغما و تاراج نرود  و بیگانه جرأت طمع نداشته باشد ...
افسوس که "خیانتکاران"از داخل سر بر آوردند و "پیمان شکنان" بر  عهدِ خویش پایدار نماندند ...
سخن از "فیش های حقوقی" ناعادلانه و ظالمانه است!
ایکاش یکی پیدا می شد و به وضوح تبیین می کرد "عدالت" چیست و "ظلم" کدام است؟
براستی این همه داد و فریاد فقط ناشی از نشر و اطلاع از چنین پرداخت هایی است؟
همگان خوب می دانیم که هیچ پرداختی بدون مجوز نبوده و نیست و تمام فیش های حقوقی مبتنی بر قانون هستند، حالا چه اتفاقی افتاده است که عده ای برآشفته اند و فریاد "وااسلاما" بر آورده اند؟
اگر کسی واقعاً در صدد مبارزه با "ظلم" و دغدغه اش حاکمیت "عدالت" است، کافی است به حساب دارایی و اموال مدعیان خدمت بپردازد ...
قریب به ٣٨ سال از حاکمیت نظام جمهوری اسلامی می گذرد، بیایید با ارفاق محاسبه کنید که کسب ثروت های میلیاردی با کدام نظم و ترتیب مرسوم در علم اقتصاد سازگار است و می خواند؟
ببینیم چه کسی از رانت ها و امتیازها بهره برده است؟
انحصارها متعلق به چه کسانی بوده است؟
انفال و بیت المال را به چه قیمتی و به چه کسانی  واگذار کرده اند و ...
بدون رودربایستی و ملاحظه، معتقدم هیچ مصلحتی نمی تواند توجیه کننده کتمان و لاپوشانی فساد مالی عده ای باشد، و این نظر را در حوادث و اتفاقات تاریخی و برخورد بزرگان دینمان دیده ایم، از جمله فرمایش مولایمان علی (ع) که فرمود:
اگر بیت المال را حتی کابین جهاز همسران خود کرده باشید از آن نمی گذرم و آن را باز پس خواهم گرفت ...
سیاسیون بلاشک از این بلوا سود خود را حاصل خواهند نمود و موج سواران نیز کمافی السابق این فرصت را از دست نمی دهند اما پاسخ در محضر خدا به سادگی امروز نیست و کسی را یارای فریب و دغل بازی در دادگاه الهی نخواهد بود ...
هر چند در این دنیا نیز از قهر الهی و کمین بر ظالمین، نبایستی غافل شد.

فرمایش حضرت علی (ع) به مالک اشتر نخعی  که فرمودند:
ولیس شیءٌ ادعی الی تغییر نعمه الله و تعجیل نقمته من اقامه علی ظلم.
فان الله سمیع دعوه المضطهدین و هو للظالمین بالمرصاد ...

در زوال نعمت خدا و شتاب بخشیدن به خشم و انتقام او، چیزى کارگرتر از ستمگرى نیست .
زیرا خداوند دعاى ستمدیدگان را مى‌شنود و در کمین ستمگران است ...

مؤید این سنت الهی است ...

تیرماه ١٣٩٥
جانباز ٧٠ درصد قطع نخاع دفاع مقدس