بسم رب الشهدا و الصدیقین

به مناسبت سالروز وفات حضرت شاه عبدالعظیم الحسنی (ع) «پادشها ؛ قبلۀِ تهران تویی» تقدیم به عاشقان این حضرت

نالۀِ مرغ چمن و اشک یاس – مرگ غزل در شب چشمانِ داس

سوز عطش بر لب رود فرات - جوشش خون از رگ آب حیات

فاطمه پوشیده به تن رخت داغ – خم‌شده سروی دگر او را به باغ

می‌رسد از مُلک ری آوای غم – خون چکد از دیدۀِ اهل حرم

چشم سحر از غم باران تر است - شیعه عزادار غمی دیگر است

موکب زینب ز دمشق آمده - روز عزای شه عشق آمده

جان ولایت ز تنی می‌رود - عبدالعظیم حسنی می‌رود

ای به پناه آمده از راه دور - مُلک ری از عطر تو لبریز نور

 سبط نبی، ای حسنی شاه عشق – همدم زینب به پگاه دمشق

ای جگرت خون زِ غم کربلا – ثقةُ الاسلام دیارِ ولا

ای ز ولایت شده عالی‌مقام- ای پسر فاطمه، آقا سلام

عبدالعظیم حسنی شاه ما – مَحرم با اشک و غم و آه ما

 ای حسنی زادۀِ اولاد یاس – عارفِ آگاهِ ولایت شناس

ای به پناه آمده بر مُلک ری – می‌چکد از لعل لبان تو مِی

ساقیِ میخانۀِ زهرا تویی – حضرت عشقی و مُعلا تویی

مرقد تو بوی خدا می‌دهد – بوی امام شهدا می‌دهد

خفته به آغوش درختان سیب – ای همۀِ آل عبا را حبیب

عطر محمد حرمت می‌دهد - اشک علی بوی غمت می‌دهد

داغ علی بر جگرت داشتی – بیرق حق را تو برافراشتی

مرقد پاک تو به ری، شاه عشق – فاطمیون را شده درگاه عشق

ای حرمت جلوۀِ باغ جنان - گرد مزار تو ملک پَرزنان

فاطمه در سوگِ تو صاحب‌عزا – کرده سیه بر تنِ خود مرتضا

ای حسنی زادۀِ عیسی نفس - تسلیت آقای ستم دیده بَس

مصطفوی زادۀِ ایران تویی - پادشها؛ قبلۀِ تهران تویی

ای که زیارت ز تو چون کربلاست - خاک درت سرمۀِ چشمان ماست

ای که جگر گوش دل احمدی - ساقی و سقای میِ سرمدی

کرب و بلایی تو به تهران ما – قبله تو هستی به دل‌وجان ما

به امید ظهور حضرت یار

30 تیرماه 1395 منصور نظری