سیدعلی رضایی- در بسیاری موارد، مرزی میان شخص «ایثارگر» با افراد «غیر ایثارگر» مشاهده نمی‌شود و تشخیص این دو مشکل می‌شود! حال آن که این دو نفر، تفاوتی بسیار مهم با هم دیگر دارند و آن هم این که یکی از آنها ایثارگر است و دیگری نیست... و به همین گونه هم هست حکایت «رزمندگان».

 یعنی کسانی که در دوران دفاع مقدس، در جبهه‌های نبرد حضور یافته‌اند و از میهن و مردم دفاع کرده اند، و به این دلیل که در برابر انبوه تیر و ترکش و مین و... جای خالی داده و دشمن را ناکام گذاشته‌اند و اینک، نشان و نقصانی بر پیکر عزیزشان مشاهده نمی‌شود و به بیماری های فراوانی گرفتار شده اند، «صفر درصد» محسوب می‌شوند و مشمول هیچ خدمتی هم نیستند.

 نکته جالب توجه هم این است که بخشی از مجروحان و جانبازان که دارای جراحاتی هستند و شاید تیر و ترکشی از زمان جنگ تا کنون به همراه داشته و دارند، قابل معالجه و مداوا هستند اما همه نگرانند که اگر جراحت را درمان کنند، ممکن است در کمیسیون بعدی به دلیل درمان اثر جراحت، با کاهش درصد رو به رو شوند و به بیان دیگر، بهبودی جانباز مساوی می‌شود با کم شدن درصد او! و کاهش درصد هم به منزله کاهش و یا قطع امکانات و امتیازها و خدماتی است که تاکنون دریافت می‌کرده است. به همین دلیل ترجیح می‌دهند از ادامه درمان صرف نظر کنند و تحمل درد و مرارت و شب نخوابی و گرفتاری‌های خانواده و مصرف دارو را به کاهش «درصد» ترجیح می‌دهند و قید سلامت و آرامش را می‌زنند.

 نکته دیگر این که بسیاری از آسیب دیدگان افرادی هستند که بنا بر دلایل شخصی، اعتقادی و ایمانی و مناعت طبعی که دارند و یا به دلیل مسوولیت های اجتماعی که بر عهده دارند، از حضور در کمیسیون های پزشکی و تعیین یا پیگیری افزایش درصد خودداری می‌کنند.

 در چنین شرایطی، چنین افرادی از دید متولیان خدمت رسانی مخفی می‌مانند و در گذر زمان، زمینه خدمتگزاری به این بزرگواران فراهم نمی شود. همچنین در بسیاری موارد مشاهده می‌شود، شخص مجروح و جانباز، در بیان و انتقال کامل مشکل و جراحت‌های جسمی و روحی خود ناتوان است و یا مستندات کامل و گویا (مستندات پزشکی و سوابق درمانی) را ندارد که در چنین شرایطی نیز پزشکان کمیسیون از تعیین درصد واقعی از کار افتادگی شخص غافل می‌مانند و تعیین درصد، نتیجه برداشت شخصی پزشک است، حال آنکه واقعیت چیز دیگری ست.

 بنابراین، به نظر می‌رسد «درصد» برای تشخیص بسیاری از خدمات، شیوه و ملاک کارآمد و عادلانه‌ای نیست و با رویکرد کنونی، معیار عادلانه و منصفانه‌ای برای رسیدگی به ایثارگران محسوب نمی‌شود. چه بسیار دردهای نهانی که هیچ گاه بر زبان آورده نشده‌اند و چه بسیار جراحت‌هایی که در قالب هیچ «درصدی» نمی‌گنجند. و چه بسیار «جانبازانی» که به علت نداشتن درصد (به هر دلیل)، هنوز هم «رزمنده» باقی مانده‌اند و هیچگاه صاحب پرونده جانبازی نمی‌شوند.

امید است بازنگری دولت و نمایندگان مجلس نسبت به قانون خدمات رسانی به ایثارگران و استفاده از تجربه‌ها و راهکارهای مدیران و متولیان امور ایثارگران، به ویژه بنیادشهید و امور ایثارگران در این خصوص راهگشا باشد.

با تشکرفراوان ازسایت وزین فاش نیوز.