احمد ارجمند- خدا را شکر می کنم که لیاقت بندی اش را و امتی محمدش را و شیعه ای علی اش و ولایتمداری خامنه ای اش را از ما نگرفته وگرنه با برخوردی که امسال بنده از واحد ایثارگران سپاه دیدم و کلاً از این همکاران قدیمی دیدم و می بینیم، معلوم نبود تقابل با آنها من را به کجا می کشاند.

 بنده از زندانیان سیاسی ستمشاهی و از اردیبهشت فرمانده سپاه در شهرستانی بودم که نیروهای آن دوره ام به جانشینی نیروی زمینی رسید و هست. از 8/3/1358 فرمانده سپاه در یکی از شهرهای غرب و بعد از آن فرمانده گروهان و گردان ضربت در غرب کشور و با توجه به جانبازی و کسب اجازه از فرمانده کل سپاه به اداره قبل از زندانی سیاسی قبل از انقلابم برگشتم.

 سال ها گرفتار مجروحیت و در دوران جنگ بعنوان بسیجی و جهادی جبهه را ترک نکردم و مجددا" در کربلای 5 مجروح شدم. به حول و قوه الهی تحصیلاتم را از سیکل تا دکتری ارتقاء دادم و در دوران دانشجویی بسیج را رها نکردم. الان هم در دانشگاه ها بسیجی مهندس تربیت می کنم.

 بر اساس ماده 179 قانون سپاه از ایثارگران درخواست مفاد قانونی را خواستم. آقای شریفی ما را به اطاقش راه نداد و نامه ام را به آقای فانی دستور پیگیری داد. جواب نامه نیامد. به استانی که پرونده ام بود مکاتبه کردم. آنها هم نامه نزد آقای فانی بردند و ایشان هم گفتند قانون اجراء نمی شود و من را فانی کرد.

 آقای سردار شریفی! حق الناس گردنتان هست. ما بد نکردیم که به بد گرفتارمان می کنید. مطمئن هستم خدا حق هست. همین که دستتان کوتاه شود و حق گردنتان بماند با مشکل روبرو می شوید. از اینکه مفاد قانون را مطالعه نمی کنید و حقوق افراد را نمی دهید گردنتان می ماند.

 اگر معتقد به قیامت هستید که هستید آنجا حساب به دینار است. مثل اینجا نیست که من با تحصیلات دکتری 2میلیون و 100 هزار تومان بازنشستگی بگیرم. ضمن اینکه 43ماه و 20 روز سابقه جبهه 45 درصد جانبای و آزاده زندانی سیاسی قبل از انقلاب باشم و جلوی چشم شما با اموال بیت المال اینچنان که در فیش های حقوقی نشان داده می شود رفتار شود.

 آن وقت که وقت کار زار بود 800 کیلومتر از مرز را من اداره می کردم و دم درب سردار راهم ندهند. حق تعریف دارد نه اینگونه رفتار کردن. نامه بنده را بخوانید عملکردم را مطالعه کنید و حقم را تقدیم کنید. نه عاجزم نه معسر ولی یک ذی حقم. از ما تمام این سند باقی و ماندگار است.