یوسف- عرض کنم که بنیاد برای خود جانباز هم هزینه دانشگاه را قبول نمی کند چه رسد به فرزندان آنها البته دیگر فایده ای هم ندارد. چون بچه های ما همگی ترک تحصیل کردند از نداری و بیچارگی ما.

 بعد ازمرگ ماها جانبازان زیر 25 درصد نوبت عجز وبیچارگی فرزندان ماست. اینها فکر می کنند حق جانبازان زیر25راخوردند وتمام شد .... نه خیر مسئولین گرامی...فرزندان ماها هم از این حق کشی ها ناراحت هستند و آنها مانند فرزندان شاهد عزیز بی پدر نبودند ... آنها پدری با اعصاب خراب و دنیایی از انواع بیماری ها دارند که در بعضی مواقع از فرط نداری و بی چارگی و مخارج سنگین درمان پدرشان خودشان هم دچار بیماری های روحی و روانی شده اند بطوری که بعضی از آنها آرزو می کنند کاش پدرنداشتند...

 سایه پدر بسیار گرانبهاست البته پدری که بامهربانی وعطوفت دست برسرفرزندش بکشد. مخارج مدرسه ودانشگاه و موبایل و تلویزیون بزرگ و لباس های قشنگ و غیرو را بدهد نه هر روز با کارد و لیوان شکسته و لوازم خانگی به سر و کله خود و مادرش حمله ور شود و بعدش هم با هزار بدبختی باید او را تحویل آسایشگاه روانی بدهی ...

 شاید عده ای بگویند جنازه و لاشه پدرهم ارزشی خاص دارد و بهتر از نبودش است ... که بنده هم تایید می کنم ... اما عزیزان تا گرفتار جانباز موج گرفته نباشید، محال است کسی درک کند من چه می گویم! ... حالا چه رسد به پزشکان کمیسیون پزشکی که می خواهند درعرض دو دقیقه بفهمند جانباز موجی مشکلش چیست؟

 اگر خیلی منصف هم باشند 10 یا 20 درصد اعصاب و روان به او می دهند که در واقع یعنی هیچ ... اگرفرض کنیم یک خانواده اینچنین وضعیتی داشته باشد (که صددرصد خیلی زیادهستند ) آن دکتر و دبیر کمسیون تا قیامت هم نمی توانند از ذمه آنها درآیند ...

وای به حالشان