همسر جانباز- فقر، ایمان را از بین می برد. وقتی می بینی که بعضی میلیاردها می برند و می خورند اما تو نمیتوانی حتی حق درصدت را بگیری و بعد از کلی گرفتاری و قرض وقوله و رفت و برگشت به تهران و حتی استان خودت، پزشک کمیسیون نه به تو و نه به مدارکت نگاه نمیکنه و با وجود نقص چانه وکجی دماغ و ترکش در دست و پوسیدگی لثه که هیچ وقت نمی تواند دندانی بگذارد، براثر تک شیمیایی و ترکش به چانه و تیر مستقیم کلاشینکف به کتف راست وناراحتی های ریه ومعده و همچنین دست ها و پاها براثر یخ زدگی در جنگل های اشنویه، ارتش فقط 5 درصد داد و کمیسیون بنیاد 15 درصد داد، چه حسی به تو دست می دهد؟!

  به خدا قسم سال هاست من دارم مخارج خانه و اجاره خانه را می دهم و به زمین و زمان بد می گویم، وقتی اطرافیان رای انتخاب همسرم به عنوان همسر سرزنشم می کنند که اکثرا" هم اطرافیان همسرم هستند و اینجاست انرژیم گرفته می شود چون نه آرامش در خانه دارم و تنها فرزندم همیشه خار وخفیف هست و نه با اینکه فرد تحصیل کرده ای در حد عالی هستم، وجهه اجتماعی خوبی دارم!

 همسرم دریغ از یک ریال درآمد و سال هاست این سایت ها را می خوانم و می نویسم. دریغ از هیچ جوابی! و حتی با آقای یوسف مجتهد سعی کردم تماس بگیرم اما سعادت نداشتم که ایشان گوشی را بگیرند و حالا همسرم وقتی می بیند دوست و آشنایانش بعد از پیگیری درصد با کاهش درصد مواجه شدند، می گوید باز هم خرج رو دستت بگذارم، آنها بازهم درصد حق مرا نمی دهند که هیچ، بلکه همین را هم کم می کنند!

 آخه راست هم میگه. مگر خدا انسان را خلق نکرده که زندگی کند؟ حالا اینها رفتند جنگ با آن شهامت ماندند و دفاع کردند. حالا جرم نکردند که زنده ماندند. چرا دولت با اینکه می بیند یکی یکی شهید می شوند، باز هم سن بازنشستگی اینها را بالا می برد.

 تا اینها به آن سن می رسند، باز بالاتر می برند تا اینها را در حسرت یک زندگی که خودشان دست به جیب کنند و یک زندگی بخور و نمیری داشته باشند، آرزو به دل کنند تا یکی یکی از دنیا بروند. بعد اعلام کنند که فلانی شهید شد!

 اگر فرزندان خودشان فقط چند شب جای پدر را در خانه خالی ببینند، آن وقت این بالایی ها متوجه می شوند خوردن همان یک لقمه نان خالی که پدر با دستان خودش روی سفره می گذارد و در کنار فرزندش می نشیند، چه لذتی دارد! برای آن فرزند چرا می نویسید کارت ایثار تنها مزیت اش اینه که در آمار شجاعت ثبت می شوید.

 به خدا به عصب های معده ام فشار می آید. شکم گشنه این چیزها حالیش نیست! پنجاه و اندی از سن همسرم وهمچنین من می گذرد. به خدا نفهمیدیم زندگی چیه! چون همش حسرت و زجر و از دست دادن ایمانمان بود.