م.ر.ک.جانباز- تنگ غروب  دل تنگ روزگار پا به پای آفتاب رفتن شدم.
دل تنگ یک آب تنی حسابی در دریاچه عشق و صفای جبهه.
روزگار روز به روز حرکات ناروا تری به ما نشان می دهد.
انگار که نا بلدی را در کوچه غریب کشان انتهای بازار چه دست می اندازند .
روزی روزگارانی حرمت ما به قافیه امامزادگان شباهت داشت, ولی افسوس حرمت هر دو را عمدا شکستند.

حال رفیق شفیق من، دل تنگم است و صدای جیر جیر چرخ های ویلچرم.
روزگاری ماشه دوشکا از قوت سر انگشتان ما بر خود می پیچید .
روزگاری ما با ترکش های خمپاره در قلمستان نخل های سربریده هم نشینی می کردیم .

آهای خاک زرخیر جنوب! گواهمان باش که ما به مانند مدیران امروزی در حق ایران کم فروشی نکردیم.
آهای دست و پاهای جامانده بر میدان مین, رستخیز جنون بر پا کنید که امروزه پول، جای غیرت ایران دوستی را گرفته است.
یا علی مدد .