تاریخ : 1395,سه شنبه 30 شهريور18:08
کد خبر : 49621 - سرویس خبری : بدون ویرایش از شما

به اندازه یک وام هم کمکمان نمی کنید!



فراموش شدگان زخمی- بنده یکی از کهنه سربازان دفاع مقدس هستم. با حضور دو سال در جبهه های مردانگی. در آن موقع که ما سرباز جان بر کف و غیرتمند جبهه ها بودیم. هزاران نفر هم مثل ما بودند که با پارتی در خونه هاشون موندند. هزاران مثل ما بودندکه اگه آمدن سربازی در بهترین مکان های بدون جنگ و خون ریزی خدمت کردند.

 هزاران مثل ما بودند که با مواجهه با جنگ و دشمن فرار را بر قرار ترجیح دادند و رفتند وهیچگاه برنگشتند. هزاران مثال ما بودند واصلا به سربازی نیامدند. اما بنده وامثال بنده مردانه تا اخرش ایستادیم و مردانه جنگیدیم. نتیجه اش چه شد؟ ای مسئولین تصمیم گیر. آنهایی که نیامدند یا در رفتند و یا آنهایی که با پارتی در بهترین و امن ترین نقاط خدمت کردند، بردند که بردند.

نتیجه کار ما چه شد؟ بیماری های مغزی _ روانی انسان هایی بیمار و رها شده در اوج فشار زندگی که حتی خانواده هایمان هم از ما سیر شده اند. این چه عدالتی است؟ این چه اسلامی گرایی است؟ دردمندانه و فراموش شده شاهد غارتگران بیت المال هستیم که حتی وام های میلیاردی دریافتی شان را هم پرداخت نمی کنند؟

 ما مجرم بودیم که دلیرانه ایستادیم جرم ما نام سرباز بودن ارتشی است؟ آه و فغان ما دامانگیر است. بترسید از این آه ها و فغان ها!! یک برگ کاغذ بی ارزشی بنام کارت ایثار به ما دادید آن هم در اوج بیماری و با تنی علیل چندین ماه دوندگی کردیم تا فلان گردان . فلان واحد فلان فرمانده فلان پادگان را پیدا کردیم که به این کارت بی ارزش ایثار دست یافتیم!

چه کردی در قبال این کارت.شرمنده ایم و واقعا شرمنده ایم!! ای کاش لااقل اندکی وام به ما تعلق میدادید! ای کاش اندکی به بیماری و اندکی درمان ما می پرداختید. ای کاش........  واقعا شرمنده ایم.
 


کد خبرنگار : 20