اسلام مشکانی - رزمندگان آن زمان تا پشت دروازه کربلا رفتند اما نتوانستند در خانه سیدالشهداء امام حسین (ع) بروند و این  آرزوی بزرگ در دل عده ای از بسیجیان آن زمان مثل بنده ماند. چرا؟ چون بعدازاتمام جنگ هرچی در روستایی که آنچنان درآمد نداشت، کارگری کردم به دکترهای اعصاب وروان دادم.

 هرچه تلاش کردم نتوانستم، چون زن وبچه ها هم کم کم اضافه شدند و دیگرنتوانستم این کربلا کربلا که در زمان جنگ می گفتیم را بروم و مسبب اصلی این نرفتن به در خانه امام حسین را مسئولین میدانم که درحق ما رزمندگان ظلم کردند.

 اگر از اول به ما رزمندگان هم مثل ایثارگران عزیز دفترچه بیمه درمانی وحقوق میدادند، ماهم میتوانستیم برای یک بارهم که شده به کربلا برویم. این کربلایی که درزمان نوجوانیمان همش میگفتیم کربلا کربلا ماداریم می آییم اماامام حسین جان نتوانستیم به پابوست بیاییم.

به خدا قسم خیلی دلم میخواهد به کربلا برود و درمان دردم راازآقام امام حسین (ع) بگیرم اما نمیتوانم یاحسین (ع) روسیاهم. به خدا شرمنده زن وبچه ام شده ام. پیش توکه روسیاه روسیاهم... السلام علیک یاثارالله ادرکنی ماراه بطلب چون دارم آخرای نفس را می کشم. میترسم ازدست این قرص ها زودتراز وقت مرگم، طلوعی یاغروبی را نبینم  .... یاحسن! خودت نسخه دردم راازراه دوربرایم بپیچ . یاحسین!