فرزند شهید تنها - بنده فرزند شهیدی هستم که هیچ وقت پدر خودش را ندیده. یک روز بعد از تولدم بابام شهید شده و جز یک قاب عکس هرگز پدری ندیدم!

اول میخوام بگم من سال هاست از مادرم مراقبت می کنم. به علت مریضی مادرم نمیتونستم درسم رو ادامه بدم به خاطر همین مجبور شدم ترک تحصیل کنم! با این که علاقه وافری به درس داشتم. اما یک بار از هیچ نهادی نیامدند بگویند دست شما درد نکنه از مادرت یا همسر شهید مراقبت میکنی.

هر موقع بنیاد شهید رفتم با این که میدونستن مشکل داشتم همیشه به من انگ تنبل بودن خودم و یا درس نخوندن و بی سوادی زدند و همیشه سکوت کردم. الان شده مثل بغضی در گلوم.

2- خدا شاهده من هم مثل خیلی از افراد آزاد بودم، سربازی رفتم و هیچ گونه تسهیلاتی از بنیاد شهید دریافت نکردم و همیشه به من می گفتند بودجه ای از بنیاد شهید برای فرزندان شاهد وجود ندارد! نه خودم، بلکه مادرم هم همچنین.

3- هیچ گونه تسهیلاتی حتی وام مسکن نگرفتم چون نه توانایی خرید مسکن داشتیم نه پول داشتیم و یا بنیه مالی بالایی داشتیم که بتونیم که پیش خرید یک خونه رو بدیم تا بتونیم وام مسکن با سند بگیریم!

4- بعد از سال ها که مشکلات بیماری مادرم بهتر شده و الان من 28 ساله شدم میخواستم ادامه تحصیل بدم و کنکور شرکت کنم هم بهترین رشته قبول بشم که میگن سهمیه کنکور فرزندان شاهد حذف شده! به همین قرآن قسم من هیچ گونه خیری از بنیاد شهید ندیدم. تنها چیزی که میخواستم استفاده کنم سهمیه بود که اون هم میگن حذف شده!

5- حالا به عنوان یک فرزند شهید از کسانی که می تونند درخواست میکنم لا اقل سهمیه دانشگاه رو حذف نکنید. به خدا من سال هاست منتظر همچین روزی بودم که لااقل از یک تسهیلات اون هم سهمیه دانشگاه استفاده کنم و در کنکور شرکت کنم.

آقای رییس مجلس، آقای رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام، آقای رییس بنیاد شهید، ازتون درخواست عاجزانه دارم.

من چه گناهی کردم؟!