محمرضا سابقی - ( .. از قدیم گفتن به دریا رفته می داند مصیبتهای دریا  را..  ) یعنی برای حداقل درک، یه موقعیت، باید خودتم تا حدودی اون مرحله را تجربه کرده باشی.. مثلا برای اینکه بدونی پدری و مادری یعنی چی؟ باید حداقل لحظاتی به محبت بی نظیر آنها به فرزندانشان فکر کنی..

باید بفهمی وقتی اولادت یا همسرت بیمار میشه و یه آخ میگه !  یا خدای نکرده مثلا سرطان جسمشو از پا درمیاره و ذره ذره داره میمره؟؟... چه جوری همه دنیا پیش چشمات سیاه میشه و میخوای زمین و زمان رابه هم بدوزی تا اولاد نازنینت یا همسر گرامیت فقط  یه لبخند بزنه و خوب بشه...

اینا که میگم  شعار نمیدم ؛شما و خیلیهای دیگه مخصوصا اونهایی که گرفتار شده اند حرف مرا کاملا تائید و تصدیق می کنید،

حالا فکر کنید: همین انسان عاشق پاره جگرش.. وآدمی که با تمام محبت، نورچشماشو در آغوش میگیره، باید چه شیرمرد و شیرزنی باشه که با شرح صدر و صبر بر فراق، عزیزشو عاشقانه  بدرقه کنه تا فدای قران و عزت اسلام و آرامش مردم و ملتش بشه و باید چه دل بزرگ و ایمان نیرومندی داشته باشند تا با دست خودشان فرزند عزیز و همسر مهربانشان را فدای خداوند حکیم نمایند..

و باید چه روح بزرگی داشته باشند که ابراهیم وار عزیزشون رو  به قربانگاه خداوند متعالبفرستند؛ حالا بصیرت و ایمان و آگاهی اونهایی که خودشونو داوطلبانه و بسیجی وار، با اقتدا به مرام ومنش مولاشون،  حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) جان شیرین خودشونو فدا میکنن  حکایتهای زیبای دیگه ای داره...

موندم و متحیرم که چرا کثیری از مسئولین، اعم از میلیاردر شده! و یا مرفه بوده!! و یا در شرف گرفتن مقامات بالاتر به هر قیمتی؟! در دانشگاه ها  و مسجدها و از تریبونهای مختلف از فضیلت عظیم جهاد و مبارزه با دشمن و یزیدیان زمان و نیز ایثارگری سخنها می گویند،  اما خودشان و زادگانشان!! غافل از اینهمه فضیلتند! و رفت و برگشت به جاهای ناهنجار و دیدار با سیاسیون هنجارشکن جهانی با پول ملت را به همه چیز ترجیح می دهند..

وهمین به اصطلاح گروه مسئول و مدیر علاوه بر بی توجهی به مستضعفین و محرومین و نیز جانبازان عزیز و رزمندگان و خانواده های معظم و معزز شهیدان دفاع مقدس، و ایجاد رنج برای مدافعین سلحشور حرم و خانواده های صبور و مظلومشان گاهی سخن ناصواب هم مکرر می گویند..

خدا وکیلی به این فکر کردیم که این دفاع و جهاد مقدس چه کار و خدمت بزرگیه و چه روح  بزرگی میخواد.. به این فکر کردیم که چه قدر برای همیشه  همه ما و مخصوصا مسئولین و مدیران، مدیونشون هستیم. مردمان آزاده کشورم که میگویند: همه ما باید جلوی این بزرگ اندیشان دلاور و با بصیرت به احترام بایستیم هر چند هر کاری بکنیم در برابر ایثار جان شیرینشان و بزرگواری آنها باز بسیار ناچیز و کم است.

وهیچ چیزی جبران ایثار کریمانه اشان و شجاعت انها  و آرامشی که به ما هدیه داده اند را نخواهد کرد، هر چند آنها توقعی جز برقراری عدالت و رفع تبعیض ها را ندارند.

آنها جز رضای پروردگارشان به چیز دیگری خشنود نمی شوند.. دست همه پدر و مادران شهیدانمان و دست جانبازان عزیز را میبوسیم و ازخداوند برایشان صبر، سر بلندی و عاقبت به خیری را آرزو می کنیم. ودعا می کنیم که همسران دلشکسته و یتیمان شهدا، همیشه از فضل و الطاف الهی برخوردار باشند.

و اما نیکوترین وظیفه اخلاقی و انسانی همه مدیران و کارکنان کشور و ملت شریف ایران خدمت صادقانه به مردم و بازماندگان شهیدان والامقام و جانبازان و رزمندگان است.

((البته اگر مدیران بفهمند))