جانباز 45 درصد- هرچند برای جانبازان بالای 25 درصد وتا سقف 49 درصد کارمهمی صورت نمی گیرد وبیشتر قوانین هم در حد حرف باقی مانده اند ولی دلمان برای همه ی عزیزان ورزمندگان وهمسنگرانم می سوزد چه آنهایی که زیر 25 دصدند وچه آنهایی که اصلا" درصد ندارند
سالهاست مارا در زندان و حصاری به نام " درصد" محبوس ساخته اند.
برای آنانکه جنگ وسختی های آن دیده اندمی دانند کسی که در جنگ بوده چه دیده وچه کشیده...
جنگ ندیده ها چه می دانند.
صدای صوت مدام خمپاره و انفجار سهمگین 12 را چه کسی می داند جز بچه های خط...؟!!
تا نروند نمی دانند ودرک نمی کنند.
بخدا کسی که یک هفته هم در خط مقدم وبخصوص یک ساعت در عملیات بوده حقش هرچیز هست.
حقش به مانند جانباز 70درصد است.
کو و کجاست آن که به جبهه رفته و حداقل چندبار کنارش انواع بمب منفجر نشد؟
کسی را این چنین می شناسید؟
کسی هست بگوید من جبهه بودم .عملیات بودم ولی هیچ بمبی وهیچ خمپاره ی کنارم زمین نخورد وموج مرا نگرفت؟
کسی هست بگوید من شاهد تکه های بدن متلاشی شده هم رزمانم نبودم؟
کسی هست بگوید من درجبهه سرمای منهای 20درجه رادر سنگرپراز آب وگل درک نکردم؟
کسی هست بگوید من درجبهه بودم ولی گرمای 50درجه ی درون سنگر بدون روزنه را ندیدم؟
کسی هست بگوید من در جبهه روی خاک وخاروخاشاک نخوابیدم؟
کسی هست بگوید ....
این ها فقط یک ذره از درده ای جنگ ومصیبت های رزمندگان بود
آیا این همه مشکل موجب روانی شدن بچه های جنگ نشده؟
بزرگان اعصاب وروان می گویند:
حتی مردم شهرهای نزدیک به جبهه هم از لحاظ روانی مشکل دارند تا چه برسد به آنهایی که هرروز وشبشان جنگ وبمب وانفجار بوده است.
من که ماهی چند بار کابوس جبهه وجنگ وحمله و...می بینم وهراسان از خواب می پرم ودیگر خوابم نمی برد.قطعا" همه ی جبهه دیده ها اینطورند واین یعنی مشکل روانی ومشکل اعصاب که تا آخر عمر همدم ما خواهد بود.
آری واقعیت این است که به همه ی رزمندگان باید درصد داد.آن هم درصد بالا وبه همه باید امتیاز داد
چون همه ی آنها در جبهه زحمت کشیدند وحداقل اینکه همه ی آنها مشکل اعصاب وروان دارند.
پس خواهش ما رزمندگان از قانون گزاران این است که مارا از حصار " درصد " آزاد کنید وبه همه ی رزمندگان وجبهه دیده ها هم برسید. اینها ذخائر انقلابند و هرجا نیاز باشد حضور دارند.