معلم جانباز - نزدیک یه 3دهه از پایان جنگ می گذرد  اما هنوزعده ای از ایثارگران با معیار درصد جانبازی زیر 25 درصد قراردارند.

اگر چه درصد واقعی جانبازان عزیز و ایثارگر با گذشت عمر و پا به سن گذاشتن شخص زیاد هم عادلانه نیست، چرا که جانباز 5درصد شیمیائی 30سال پیش در وضعیت فعلیِ ریه ها و یا اعصاب، به 50 درصد رسیده است.

 متاسفانه برخی از پزشکان محترم براساس سیاست های مصوب بنیاد و معیارهای تعیین شده  قصد جابجا کردن درصدها را ندارند و در کنار آن گاهی مجلس نشینان از باب تبلیقات و یا کمک، طرح ها و لوایحی را به صحن مجلس می برند،که تاثیر آنچنانی ندارد.

در این مورد باید گفت که همه جانبازان از این روند اگاهند، چرا که تکرار مکررات است و با بار مالی و خزانه خالی عملا هیچ کاری نمی توان کرد.

متاسفانه مسئولان فقط چند ماهی با اعصاب و روان جانبازان وخانواده های آنها بازی می کنند.

نتیجه اینکه دوستان عزیز جانباز، همه کشورها و حتی سازمان ملل برای خود قوانینی دارد که بر مبنای آن مسئولین دولت ها برای احقاق حق ملت های خود به آن متوسل می شوند. مثلا"همان دو میلیاردی دلاری که دولت زورگوی آمریکا به ناحق برای جبران خسارت شهروندان آسیب دیده اش در لبنان از حساب ایران برداشت کرده است به زعم خود با استدلال قانونی صورت گرفته است.

در مورد خسارت دوران جنگ تحمیلی نیز باید گفت بالاخره عده ای در جنگ متحمل خسارت شده اند و دولت عراق محکوم به پرداخت خسارت آنها است، حال با توجه به اینکه خزانه دولت ما کفاف حقوق نجومی بگیران، آقازاده ها و دزدان میلیاردی را نمی دهد و یا اینکه دولت هم نمی خواهد کاری برای جانبازان زیر 25 درصد انجام دهد، آیا سزاواز نیست دولت یازدهم بخاطر حفظ ارزش جان شهروندان خود  از کشور متجاوز غرامت بگیرد تا بلکه گوشه ای از مشکلات خسارت دیدگان جبران شود؟.

چگونه دولت آمریکا بدون سند و مدرک خسارت شهروندان خود را از حساب کشور ما برداشت می کند، اما آیا دولت ما که این همه مدرک وسند زنده دارد نمی تواند ازدولت عراق و حامیانش که به رژیم صدام سلاح های شیمیائی فروخته اند غرامت دریافت کند؟ نکند خون آمریکائیان از ما رنگین تر است یا اینکه مسئولان آمریکایی برای حفظ جان مردم خود، ارزش واعتبار بیشتری قائلند؟!

  آیا ما در نزد دولتمردان خودمان جایگاه و ارزشی نداریم؟

بنیانگذار جمهوری اسلامی بر دستان و بازوان رزمندگان دفاع مقدس بوسه می زند و به آن هم افتخار می کند و فرموده اند "ای کاش من هم یک پاسدار بودم".

اما متاسفانه با گذشت زمان عده ای جنگ ندیده بر کرسی ریاست نشسته اند و ارزش جانفشانی مردان صحنه های چذابه، کوشک، مهران و هویزه .....را نمی دانند و به سادگی از موضوعِ گرفتن غرامت می گذرند تا بلکه دوستی های خود را با ممالک متخاصم آن روز تثبیت کنند وبا سیاست بازی حقوق بیش از 500 هزارقربانی صدمه دیده از جنگ تحمیلی را محو کنند!.

 آقایان دولتمرد! این رسم روزگار نیست، زمانی که به  ما نیازمند بودید ما تمام هستی خود را در طبق اخلاص گذاشته و در نوجوانی سلامتی مان را دادیمریا، اما امروز شما با بهانه های غیر قابل قبول نه از خزانه و نه از اعتبارات ملی حاضرنیستید کمک حالمان کنید.

 همه شما عزیزان، فقیه و عالم وحقوقدان هستید و خوب می دانید حق الناس یعنی چه؟ حالا هر جانبازی چندین فرزند دارد و همسران رنج دیده ما با خلوص نیت و بخاطر ثواب آخرت با ما مانده اند. لطفا ما را دریابید یا از خزانه خالی و یا هرطور که صلاح است حق ما را بدهید چرا که تضییع حق عاقبتی ندارد.

متاسفانه قوانین جانبازان زبر 25 درصد در مجلس تصویب نمی شود و یا اینکه شورای محترم نگهبان بخاطر بار مالی آن را رد و یا اینکه الیید می کند ولی دولت محترم اجرا نمی کند!. جالب است "آقای خجسته" نماینده همدان گفته است که همین اندک مصوبات برای جانبازان زیر 25 درصد را هم رئیس جمهوری فرموده اند که اجرا نمی کنند.

 به نظر حقیر ظلم نه شاخ دارد و نه دم! ظلمی که در حق ما و فرزندان جانبازان زیر 25 روا شده است ظلم بزرگی است چرا که عمر ما دارد تمام می شود اما نه بنیاد ما را در ردیف سایر جانبازان قرار می دهد نه اینکه کسی پیدا می شود تا درد ما را بتواند درک کن!.