ع ق- واقعا قشر ما آزادگان مظلوم هستیم. در اسارت و جنگ، ایثار و فداکاری و گذشت داشتیم. در اسارت خیلی از بچه ها مظلومانه شهید شدند حتی بدون تشییع و مراسم و ختم. جالب هست الان هم هر روز یکی ازبچه ها پرمی کشد، بدون سروصدا ! حتی درایران برای قشر بازیگران سینما و ورزشکاران قطعه ای دارند.

  به نام امام ما که بر اثر شکنجه و سختی های اسارت الان که پا به سن و سال گذاشتیم به طور خاموش از این دنیا می رویم. حتی کسی حاضر نیست که ما را شهید محسوب کند. اگر انصاف باشد بین مجروح اسیر و مجروح داخل کشور معالجه شده، نباید تفاوتی باشد.

 از نظر درمان بنده سال 61 با بدن مجروح به دست همین برادران عراقی وقتی که اسیر شدم جهت بازجویی بارها آنقدر شکنجه کردند و من بیهوش می شدم. توسط یک سطل آب دوباره شروع می کردند. به جای ویتامین ودرمان و دارو و دکتر، کابل بود و کتک.

 الان که 55 ساله شدم یک ساعت بدون درد نیستم و هیچ ارگانی یا نهادی یاحتی بنیادهم ماراقبول ندارد. دریغ از یک سر زدن! چرا مگر ما برای این آب وخاک نرفتیم دوستان جنابازداریم که قطع عضو شده اند خیلی سخت هست زندگی برای این عزیزان ولی باور کنید ما هر ساعت از درد دست وکمر وپا وگوش ودندان و... درد داریم. جالب هست درصد ما را هیچ تغییری نمی دهند. چرا؟ آیاماروزبه روزحالمان بهترمی شود؟ عمر ما تمام شد. خداعاقبت مارابخیربکند وحداقل ازدست دوستانی که امروزه صاحب اموال آزادگان شده اند خلاص بشویم.

آزاده وجانبازه علی ابوالقاسمی اردوگاه عنبر