فاش نیوز - بنیاد شهید یکی از نهادهای برآمده از انقلاب است که به فرمان حضرت امام خمینی(ره) و برای رسیدگی به موقع و موثر به وضعیت جانبازان و خانواده شهدا و ایثارگران تأسیس گردیده است.

این نهاد مقدس که علاوه بر رسیدگی به امور محوله، وظیفه نظارت بر نحوه رسیدگی ادارات و سازمان های دیگر به امور مربوط به ایثارگران را نیز برعهده دارد و می تواند نقش بسزایی در کاهش آلام و رنج های بی شمار اقشار مختلف ایثارگران و پیگیری مسایل و مشکلات آنان از دولت و دولتمردان داشته باشد.

اما آنچه که باعث تأسف است در سال های اخیر به علت ضعف مدیریت و ایرادات سیستمی در ساختار سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، نه تنها این نهاد در انجام وظیفه ذاتی خود ناموفق عمل کرده و نقش نظارتی اش را در ارتباط با ادارات و سازمان های دیگر هم بجا نیاورده است، بلکه در موارد متعددی اگر هم خود ایثارگران مسایل و مشکلات خود را پیگیری کرده اند و حقوق قانونی خود را از دولت مطالبه و تأمین کرده اند، تازه سرو کله بنیاد پیدا شده و تمام رشته های آنان را پنبه کرده است!.

درطول این سال ها بارها شاهد بوده ایم که بنیادی ها، خصوصا" برخی مدیران ناکارآمد که در سطح مسئولیت محوله به آنان نبوده اند، اگر هم امکانی از سوی دولت و سازمان های دیگر به ایثارگران اختصاص یافته، با سنگ اندازی و ندانم کاری، آن را ضایع کرده اند و در موارد بسیاری با مدیریت غلط و ضعیف خود موجبات به جان هم انداختن ایثارگران را هم فراهم کرده اند و خلاصه اینکه نگذاشته اند آب خوش از گلوی ایثارگران پایین برود.

برای نمونه، اخیرا" که جانبازان نخاعی به خاطر مشکلات عدیده و مخارج زیادی که براثر وضعیت جسمانی خاصشان ناچارند متحمل شوند، با پیشقدم شدن خود جانبازان و انجمن جانبازان نخاعی، طرحی برای ترمیم حقوق و دریافتی این قشر از جانبازان و بخشی دیگر از جانبازان هفتاد درصد غیر نخاعی که وضعیت ویژه ای دارند طراحی و مورد بررسی قرار گرفت که به خاطر کارشناسانه و منطقی بودن آن، خود مسئولان بنیاد نیز بر آن صحه گذاشتند.

سرانجام پس از حدود یک سال ونیم پیگیری و دوندگی جانبازان، رئیس بنیاد در دیدار با هیئت مدیره انجمن جانبازان قول داد تا زمان اجرای قوانین مصوب شده در مجلس که اهداف مورد نظر را به طور اساسی برآورده خواهد کرد، رأسا" این طرح را اجرایی کند و اعتبار لازم برای آن را تأمین نماید.

طبق دستور صریح "حجت الاسلام شهیدی"، قرار بود طی حدود 15 روز  "ایزدی" معاون امور تعاون بنیاد، مقدمات کار را فراهم کند و در نشست بعدی با اعضای هیئت مدیره انجمن جانبازان نخاعی، رئیس بنیاد خبر اجرائی شدن آنرا اعلام کند. اما با کمال تعجب وتأسف، در زمان مقرر رئیس بنیاد به طور عجیبی قول وقرار ها را انکار کرد و پس از شهادت همکاران خودِ ایشان، و از آنجا که فایل صوتی نشست هم موجود بود، بیان کرد که اگر هم قولی داده شده، الان به این نتیجه رسیده ایم که قادر به تأمین این مبلغ نیستیم. نهایتا" آقای شهیدی اظهار داشت که من موضوع را با رئیس جمهور مطرح کرده ام و ایشان تأمین اعتبار طرح را پذیرفته است و خواسته که آیین نامه اجرائی آن توسط بنیاد تهیه و به دولت داده شود.

در آن جلسه پس از اصرار و تأکید دوستان حاضر، برای اجرائی شدن موقت طرح از سوی بنیاد تا زمان تهیه آئین نامه درخواستیِ رئیس جمهور، رئیس بنیاد با بیان اینکه من بدون اجازه دولت نمی توانم چنین کاری بکنم، قول داد وقتی از رئیس جمهور بگیرد تا خود جانبازان از دکتر روحانی اجازه تأمین اعتبار اجرای موقت طرح را بگیرند؛ که این امر نیز به دلیل درگذشت مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی به تعویق افتاد و نهایتا" هم دیدار با رئیس جمهور به دیدار با معاون اول تقلیل یافت.

در دیدار با معاون اول رئیس جمهور، که نوبخت، معاون برنامه ریزی و سخنگوی دولت نیز آقای اسحق جهانگیری را همراهی می کرد، رئیس، قائم مقام و معاون امور تعاون بنیاد نیز حضور داشتند، نهایتا" توافق شد که طرح فورا" و از بهمن ماه به اجرا در آید. قرار شد تعدادی از جانبازان، به همراه ایزدی معاون تعاون بنیاد، و نوبخت و همکارانش در جلسه ای دیگر جزئیات را بررسی کنند. در آن جلسه معاون تعاون بنیاد مأمور شد جدول نهایی اجرای طرح را تهیه و به دولت تقدیم کند.

از همان اوایل، با شواهد وقرائنی که مشاهده می شد معلوم بود که "ایزدی" مسئول تعاون بنیاد دلش با این کار نیست و ان قلت هایی که می آورد و تأخیرهایی که در کار می انداخت نشان می داد که ظرفیت اجرای این طرح در او وجود ندارد! حتی به احتمال زیاد منصرف کردن رئیس بنیاد نیز نتیجه تلاش های او بوده است. این مسئله زمانی مشخص تر شد که با وجود موافقت دولت با اجرای طرح حداقلی - که اتفاقا" پیشنهاد خود او نیز بوده است - با خلف وعده، طرح موردتوافق را کاملا دگرگون کرد و باعث ضایع شدن زحمات انجمن جانبازان و نمایندگان جانبازانی که شبانه روز پیگیر این موضوع بودند گردید.

برهمین اساس بود که جانبازان نخاعی را با آن صبوریت و آرامشی که در وجودشان موج میزند واداشت تا با با خشم و نگرانی در لابی ساختمان مرکزی بنیاد حضور یابند تا موضوع علل کوتاهی و قصورِ معاون تعاون بنیاد را جویا شوند! موضوعی که زنگ خطر را برای بنیادی ها به صدا درآورده و درصورت تداوم، خسران آن میتواند گویبانگیر مسئولین بالاتر بنیاد را نیز در برگیرد.

بدیهی است اقداماتی از این دست که برخی مدیران مرتکب می شوند، اگر مدیریت نشود تبعات جبران ناپذیری دارد که کمترین آن ایجاد بدبینی بین بنیاد و ایثارگران و بدتر از آن، ایجاد اختلاف و نقار میان اقشار مختلف ایثارگران خواهد بود. اقداماتی از این دست نشانگر این مهم است که کار را باید به کاردان سپرد و هرکس را باید در شأن وسطح خودش به کار گُمارد!