شهید گمنام - پیامبر اکرم (ص): «کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته»
همه شما مسئول هستید و همه شما در قبال افراد مورد مسئولیت و زیر دستتان مورد سوال قرار می گیرید.
... یعنی از نظر پیامبر (ص) هیچ مسئولی حق ندارد بگوید به من چه! هیچ کس حق بی تفاوتی ندارد! هیچ کس نیست که نیاز نباشد پاسخگوی مردم و زیردستانش باشد...
روی سخن با مسئولان است... مسئولانی که فکر کرده اند فقط به روشی یا راهی به پستی رسیده اند و بعد از آن شهرت است و ثروت است و ...
جناب آقا و خانم مسئول! پس از مسئولیت، شهرت و ثروت نیست!... بعد مسئولیت باید معرفت باشد، بصیرت باشد.
مدتی است خبرهای تلخی از خطه قهرمان پرور و غیور خوزستان به گوش می رسد که حسابی کاممان را تلخ کرده است. اهواز، آبادان، خرمشهر.... همیشه موضوع خبرهایی بوده اند که نشان از ایثار و شجاعت و شهادت داشت اما این روزها اسامی این شهرهای شهیدپرور، تداعی کننده نفس های تنگ و گرفته مردمانش است!
فریاد بلندتر بر سر مسئولینی ست که می توانند و دستشان می رسد اقدامی کنند اما خونسردانه به تماشا ایستاده اند تا از نفس افتادن این مردم غریب و قهرمان را ببینند... آیا همه ما و همه مردم ایران و همه مسئولین، زندگی ، آرامش، امنیت و استقلال خود را مدیون مادرهای بی فرزند شده و همسران شوهر از دست داده و خواهران داغدار و تن زخمی این شهرها نیستیم؟!
پس چرا ایستاده ایم و به نفس های به شمارش افتاده شان نگاه می کنیم؟ آیا بنیاد خوزستان، حداقل برای دفاع از جانبازان شیمیایی این شهرها، اقدامی کرده است؟ آیا آمار تعداد نفس های تنگ و سینه های دلتنگ از بی توجهی مسئولان، بخصوص مسئولان پایتخت را فریاد کرده است... شاید راهی باز شود برای نفس کشیدن مردم شهر!
این فریاد همه مردم بامعرفت ایرانی و هر فرد انسان دوستی است که حتی مسئولیت نه! کمی از انسانیت بویی برده باشد... به داد خوزستان برسید!... به داد سرفه های پرتکرار و قطع نشدنی جانبازان شیمیایی خوزستان برسید... به داد قهرمانانی برسید که اگر نبودند الان همه ما به راحتی نفس نمی کشیدیم!
... مسئولان! از دولت گرفته تا مجلس تا مسئولان خود خوزستان عزیز و دوست داشتنی!
حال ما در پایتخت ایران خوب است... اینجا هوا باز است و کم کم دارد بهاری می شود... نفس های ما گاها" از ترافیک تهران می گیرد و اشتباهات خودمان... اما دلمان آنجاست... در خوزستان... پیش هم وطنانمان... پیش مردم شهید پرور آبادان و اهواز و خرمشهر که این روزها راحت نفس نمی کشند...
آبتان قطع شده... برقتان قطع شده... ما اینجا در پایتخت آب و برق داریم و همه به روال زندگی عادی خود ادامه می دهند اما حالمان همچنان خوب نیست. وقتی شب ها در اخبار سراسری خبر بدحالی شما را می شنویم... وقتی می شنویم زندگی شما در بی برقی و بی آبی تعطیل شده و برخی مسئولین هم هیچ کاری نمی کنند!
کاش می توانستیم برای شهرتان، مردمتان و حال و هوایتان کاری بکنیم... حیف که دستمان نمی رسد!... حیف که تنها کاری که از ما بر می آید این است که وظایف و مسئولیت های برخی مسئولان را که چشم هایشان را بسته اند و پشت میزهای خود با خیال راحت نامه امضاء می کنند، یادآوری کنیم تا به داد نبض به شمارش افتاده خوزستان برسند.
مسئولین دولتی و مجلسی و شورای شهر و استانداری و ...!
شعار و توجیه کاری از پیش نمی برد!... انصاف نیست که روزی شیرمردان این خطه قهرمان پرور زیر بمباران شیمیایی از نفس افتاده باشند... سال ها پس از جنگ نیز زیر بار سنگینی دردها و عوارض جسمی و روحی از نفس افتاده باشند ... و حالا از بی مسئولیتی و بی توجهی ما از نفس بیفتند!
حواسمان به قهرمانان سرزمینمان باشد... به کسانی که وفا و بصیرت خود را ثابت کردند، وفا و بصیرت خود را نشان دهید که...کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته....
مراقب نفس های قهرمانان ایران باشید... چون نفس مردم به نفس این کبوتران خسته نفس و استوار بسته است!
