محمدرضا سابقی - بارها دیده اید که عده ای در همین ایران خودمان و از بین مردمی که دارند با تمام وجود از مزایای امنیتی که مدافعان حرم حضرت زینب (س) و مدافعان حریم انقلاب با رفتن به سوریه و مبارزه با وحشی ترین موجودات روی کرۀ زمین برایشان پدید آورده اند و در این راه جان ارزشمندشان را فدا میکنند، استفاده می نمایند، مدافعان حرم را حقوق بگیر و مزدور معرفی کرده و از میزان حقوق های نجومی ایشان، افسانه سرایی میکنند که بله آقا اینهایی که سپاه میفرستد سوریه ماهی 30 میلیون تومان حقوق میگیرند!

بارها در همین شبکه های مجازی دیده ایم که عده ای از همطونان عزیز، کسانی را که به جای خوشگذرانی و هرزگی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به فعالیت های مذهبی و انقلابی پرداخته و به صورت خودجوش از خواب و خوراک و وقت استراحت میزنند و به دفاع فرهنگی و مقابلۀ با جنگ نرم میپردازند را برچسب مزدوری و حقوق بگیری حاکمیت میزنند و یا در خوشبینانه ترین حالت با نگاهی ترحم آمیز نسبت به فرد مورد نظر میگویند: « دیوانه ای ؟ اینهمه از وقت خواب و استراحت و تفریحت میزنی که چی ؟ » بعد هم میپرسند: « چه چیزی گیر تو می آید ؟ »

هستند عده ای که خود مزدور بیگانه و دشمن بوده و عامدانه چنین تهمت های ناروایی را به هرکس که به صورت خودجوش از انقلاب دفاع میکند میزنند، اما اکثر کسانی که اینگونه تهمت میزنند در حقیقت از درک علت چنین رفتارهایی عاجز اند و نه مزدور و خائن.

بعبارتی ساده تر از آنجایی که معیار خودشان مادی و دنیایی است نمیتوانند باور کنند کسی بدون چشم داشت مالی، زن و بچه و خانواده و خانه و ماشین و شغل و راحتی اش را ول کند و جانش را مفت و مجانی کف دست بگیرد و برای مبارزه با داعش به سوریه یا عراق برود. یا از آنجایی که خودشان حاضر نیستند یک لیوان آب به صورت رایگان و بی توقع دست دیگری بدهند و اگر خدمتی به دیگران میکنند، در ازای آن توقع جبران و خدمتی متقابل دارند، تصور میکنند هرکس از نظام و انقلاب دفاع میکند یا مزدور است و حقوق بگیر و یا شغل و جایگاهی سودآور در حاکمیت داشته، یا بالاخره حاکمیت چیزی در کاسۀ ایشان گذاشته که اینجور سنگ نظام را به سینه میزند و در فضای مجازی انقلاب انقلاب میکند.

غرض اینکه هرکس از زاویۀ دید خود و با معیارهایی که برای دنیای خودش ساخته محیط پیرامونش را تجزیه و تحلیل و قضاوت میکند و همین موضوع به ظاهر کوچک است که باعث شده نظام سلطه نتواند در پیشبرد اهداف خبیثانۀ خود بر علیه انقلاب اسلامی ایران پیروز باشد، چون معیار و میزان آنها دنیوی است و معیار و میزان ملت انقلابی ایران اخروی.

اینگونه است که تحلیل رفتار سیاسی این روزهای عدالت خواهان، برای عده ای که هرکدام به نحوی اسیر زد و بند های سیاسی میان دو کمپانی قدیمی اصولگرایی و اصلاحطلبی هستند و هرکدام به روشی اعم از مادی یا معنوی و به میزانی کلان و یا اندک از زندگی زیر سایۀ این دو حزب بهره مند شده اند، غیرقابل درک و فهم باشد و آنچه مانند "قدرت طلبی" ، " عشق به دیده شدن"، "در کانون توجه قرار داشتن" و "ترس از کنار گذاشته شدن" که در دل خودشان میگذرد را به عدالت خواهان نسبت دهند و با تکیه بر همین توهمات به مخالفان تبعیض ها و ناهنجاریها بتازند...!؟