ع ق- یک خواهش از شما جناب آقای مجتهد!

 از مسئولین دولتی یا نمایندگان مجلس یا دیگر عزیزانی که در نظام مشغول خدمت هستند بپرسید آیاخود این آقایان حق زحمت اضافه کاری و یا حق ماموریت خودشان رانسبت به وقت و زمانی که صرف امورکشورمی کنند، دریافت نمی کنند؟ یا برای مثال حد و حدود قرار می دهند؟ فرض آنهایی که کمتر ساعت اضافه کاری انجام می دهند چیزی دریافت نمی کنند. چرا در کشور ما فقط در قشر رزمندگان و آسیب دیدگان جنگ این تفاوت ها وجود دارد.

 طرف در فلان اداره در ماه اگر 5ساعت اضافه کاری داشته باشد، نقدا" در همان ماه به او پرداخت می کنند ولی درحق بچه های جبهه و جنگ اینطور نیست با مرزبندی وتقسیم کردن درصد و دیگر شیوه های حق عده ای زیاد ضایع می کنند باید برای فردی که حتی یک ماه در جنگ شرکت داشته مثل خودشان که از اکثر امتیازات استفاده می کنند به این رزمنده عزیزهم نسبت به مدت حضورش درجنگ محاسبه بشود.

 بنده از مهر 61 تا مرداد 62 که در خط مقدم در جنوب کشور به عنوان بی سیم چی دسته پیاده بودم. دوستانی را می شناسم که با بدن مجروح درشب عملیات عقب نمی رفتند. سعی می کردند که کسی متوجه جراحت آنها نشود. دوستی هم داشتم که همان روز اول که رسیدیم خط مقدم منطقه فکه تیرخورد شهید شد و اکثر رزمندگان در جنگ انواع آسیب های روحی و جسمی را متحمل شده اند.

 در سنگر مخابرات ما چند نفر بودیم. بنده مجروح و همان شب 15 مرداد 62 در مهران اسیر دشمن شدم. دیگران یا شهید یا مجروح شدند. شاید از هر 10نفر درخط یک نفر به ظاهر سالم تا آخر خدمت باقی مانده باشد که میتوان گفت او بیشتر از ماها آسیب ندیده است. کمتر هم نیست. خیلی سخت هست.

 شما نزدیک ترین دوستانت که شب و روز در کنار هم بودید از دست بدهید، چه حالی می شوید؟ بارها پیش آمد که فرضا" نگهبانی باهم جابجا شدند از تیر و ترکش هم هیچ کسی اطلاع نداشت. برعکس دوستی که متوجه میشد الان دوستش خسته هست جای او نگهبانی میداد. همان لحظه شهید یا مجروح شده.

 پس اول ما خودمان باید ازاین موضوعاتی که چرا دولت به فلان درصد فلان امتیاز را داده به من نداده گله کنم. اولا اکثر این وعده وعیدها که همه ما می دانیم اجرا نمی شود، مگر برای عده ای خاص. ما باید از همدیگرحمایت بکنیم و مثل زمان جنگ پشتیبان همدیگرباشیم.

 اگر تمام دنیا را هم به یک دوست عزیز جانباز نخاعی بدهند، هنر نکرده اند. آیا ارزش کاراو را میتوان باپول وامتیازقیاس کرد؟ طرف تو فوتبال ملی یک گل میزند یا یک ورزشکار مدال می گیرد، تمام مامردم خوشحال می شویم ومی گوییم حقش هست. به او هرچقدرکه دولت بدهد ولی متاسفانه در مورد خودمان برعکس شده ایم.

 بله وظیفه بنده و شما جانبازان بالای 50درصد هست که از دوستانمان که حتی یک روز در جبهه بودند دفاع کنیم. چراکه نه مگر خود آقایان برای این نظام و کشور و مردم یک قدم مجانی برمی دارند؟ دوستان عزیز در سال 96 به جای اینکه بگوییم چرا به فلان درصد فلان امتیاز را داده اند یا می دهند هم فکر و هم عقیده بشویم که تمام رزمندگان نسبت به حضورشان درجنگ و خط مقدم و عزیزان جانباز با هردرصدی که هستند، از 5درصدگرفته تا 70درصد همه نسبت به درصد و حضور درجبهه خقشان را بگیرند. مثل کارمندان دولت که نسبت به اضافه کار و حق ماموریت و بدی آب و هوا. بله باید بین فردی که درخط مقدم بوده با فردی که عقب تر بود، فرق باشد ولی نه از زمین تا آسمان درحد خیلی مختصر.

اگر به خط مقدم 5 امتیاز بابت فرض ماه یا سال محاسبه می شود برای عقب تر 4 امتیاز نه که به رزمنده ای که ماهه درخط بوده، در چندین عملیات شرکت کرده خواست خدا بوده که ایشان به ظاهر سالم بماند هیچ حقی ندهند یااندک.

 ان شاالله یک نهادی از بچه های رزمنده و جانباز و آزاده و خانواده شهید تشکیل بشود ازهمه قشرجبهه رفته باشندکه بتوانند مشکلات آنها را بازگو کنند از جهاد گرفته تا نیروهای مردمی و بسیجی و سپاهی وسرباز و درجه دار، همه و همه درکنارهم به جای انتقاد کمک کنیم تا دیگر دوستانمان هم به حداقل ها برسند.

آزاده 7ساله و جانباز 55 درصدنزدیک 11ماه حضوردرخط مقدم ودرچندعملیات شرکت داشتم و دوبار هم مجروحیت، در آخر اسارت.