معلم جانباز- دوستان حادثه مرقد مطهر امام راحل ومجلس شورای اسلامی فرق بین سرهنگ و حقوقدان را یک بار دیگر به رخ غرب زدگان اشرافی انداخت و مردم عزیز ما مشاهده فرمودند که سرهنگ ها چگونه مظلوم و جان برکفند.
شاید یک حقوقدان صبح از تخت خوابش بیرون برود اگر مرگ طبیعی سراغش نیاید، شب به نزد فرزندانش برگردد اما سرهنگ های مکتبی این مملکت همه جا ودر همه زمان ها با مرگ روبرو هستند.
دوستی می فرمود چرا حقوق های نجومی را حقوقدانان ودوستانشان بخورند و در مجالس های خصوصی و گاها" عمومی به سرهنگ ها و پاسداران وطن حمله کنند. این که خیلی ناجوانمردانه است! هم دوستان انقلاب که در راس هستند به سپاه حمله می کنند و هم داعشیان و دوستانشان و عاقبت امر هم شهید تیموری ها سینه در برابر دشمن سپر می کنند و جاودانه می شوند!
راستی امثال شهید بزرگوار تیموری چقدر از سفره دولت حقوق می گیرند. خلاصه عرض کنم دوست دارم این روزها یک بار دیگر ذخائر نظام تعریف شود چه کسانی هستند؟! نجومی بگیران، اشرافیان، آقازادگان یا اینکه شهدای مظلوم چرا در زمان آرامش و امنیت به سرهنگ ها حمله می شود؟ چرا قانون جامع ایثارگران ناتمام میماند و هزاران چرای دیگر که شما از من هم بهتر میدانید.
دولتیان و حقوقدان ها! اگر شما روزها با ماشین ضد گلوله به پاستور و بهارستان و...... حاضر می شوید مدیون نخوابیدن وتلاس شبانه روزی سربازان گمنام امام زمان (عج) و همین سرهنگ ها وپاسداران رشید و در یک کلام خون شهدا و جانبازان و ایثارگران است.
پس اگر در وضع قوانین ومصوبات این طیف فراموش شوند نزد خدای خویش مدیونید و بدانیم که ما هرچه داریم از شهداست و بس
یا حق