«محمدمهدی حاج ابراهیم عراقی» معروف به «حاج مهدی عراقی» به سال ۱۳۰۹ در تهران متولد شد. وی از مسلمانان مبارز و متعهدی بود که پس از شهریور ۱۳۲۰ در کنار «فداییان اسلام» قرار گرفت و در همان سال‏ ها به زندان افتاد و دو بار تبعید شد. وی همچنین در جریان «نهضت ملی شدن نفت»به رهبری «آیت‏ اللَّه کاشانی»  حضوری بسیار فعالی داشت. پس از سرکوب و اعدام اعضای اصلی «فداییان اسلام»، «حاج مهدی عراقی» و همرزمانش، با تاسیس «هیئت های موتلفه اسلامی» به مبارزات خود ادامه دادند و  پس از سرکوبِ خونین نهضت «خرداد  ۱۳۴۲»، در سال ۱۳۴۴ شمسی ، دست به اعدام انقلابی «حسنعلی منصور» نخست وزیر پهلوی، زدند که پس از آن، دستگیر و محکوم به حبس ابد گردید.

 «حاج مهدی عراقی»، در ماه‏ های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، پس از ۱۳ سال از زندان آزاد شد و بلافاصله به «نوفل شاتو» رفته و در کنارِ مرادش «امام خمینی» قرار گرفت و به همراه او به ایران بازگشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، وی به ریاست «زندان قصر» منصوب گردید و در آخرین روزهای حیاتش،  مدیریت مالی «موسسه ی کیهان» بر عهده اش نهاده شد.

 سرانجام این مجاهدِ پیر، به آرزوی خود که فدا شدن در راه «اسلام ناب محمدی(صلوات الله علیه) بود رسید و در ساعت هفت صبح روز چهارم شهریور ۱۳۵۹ شمسی، دو عضو گروهک ضاله ی «فرقان»، او و فرزندش «احسان» را با رگبار مسلسل های خود به شهادت رسیدند.