تاریخ : 1396,پنجشنبه 23 شهريور21:19
کد خبر : 55430 - سرویس خبری : مقاله و یادداشت

علل گرایش افراد به مال حرام


علل گرایش افراد به مال حرام

جهل و نادانی، ‌زمینه ساز بسیاری از گناهان است. معرفت نداشتن به خداوند، جهل به آثار حرامخواری و سرانجام آن، ناآگاهی از عقوبت های دنیوی و اخروی ارتزاق حرام، سبب انجام این عمل می شود.

رمضانعلی کاوسی

رمضانعلی کاوسی -  چند روز پیش گزارشی از تلویزیون پخش شد که عده ای خاک و ماسه را با گندم مخلوط و تحویل سیلو می دادند. این گزارش تکان دهنده در شبکه¬های اجتماعی هم دست به دست شد. وجدان های بیدار غصه خوردند که چرا انسانیت باید اینقدر سقوط کند که کسانی حاضر شوند به خاطر سود بیشتر به چنین عمل ناپسندی دست بزنند.
این یک مشت نمونهٔ خروارها حرامخواری های متعدد در جامعهٔ ماست. متأسفانه این روزها وسوسه های شیطانی و حرص زیاد باعث گرایش بعضی ها به کسب درآمد حرام می شود. آدم های طماع در جامعهٔ ما روزبه¬روز نیکی ها را از یاد برده و انسانیت را به فراموشی سپرده اند. روایتی از پیامبر عزیز اسلام(نقل به مضمون) نقل می¬کنند که: «طمع مثل تار عنکبوت است و انسان طمع کار هرگز روی آزادی نخواهد دید.»
طمع صفت رذیله ای است که انسان طماع را خوار و از دایرهٔ انسانیت و جوانمردی خارج می کند. انسان اگر حریص شد آن چنان حرص جمع آوری مال و ثروت مشغولش می کند که حلال و حرام و پاک و ناپاک را درهم می آمیزد و روزبه¬ روز حساب های بانکی اش را چاق و چله تر می کند. همه را به حساب زرنگی خودش می گذارد.
در یک حدیث قدسی خواندم دعای کسی که مال حرام بخورد مستجاب نمی شود. شخصی به محضر رسول خدا(ص) شرفیاب شد و به آن حضرت عرض کرد: «دوست دارم دعایم مستجاب شود؛ چه کنم؟ پیامبر خدا(ص) به او فرمودند: «طَهِّرْ مَأکَلَکَ وَ لَا تُدْخِلْ بَطْنَکَ الْحَرَامَ» لقمه‌ات را پاک کن [تا مبادا به حرامی آلوده باشد] و مراقب باش هیچ نوع حرامی را مصرف نکنی.»
حرام خواری و قساوت قلب ارتباطی تنگاتنگ با هم دارند. اگر کسی حرام بخورد، قلبش سخت شده و در برابر حق، نرمش نخواهد داشت. وقتی امام حسین(ع) در روز عاشورا دید کلام حقش، در دل سخت تر از سنگ کوفیان اثر نمی کند، علت این سخت دلی و عدم کرنش در برابر حق را لقمه های حرامی برشمرد که شکم های کوفیان از آن پر شده بود: «فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِکُمْ» شکم¬هایتان از حرام پر شده و بر قلب¬هایتان مُهر خورده است.
رسول مکرم اسلام فرمودند: «عبادت هفتاد جزء است که بهترین جزء آن طلب روزی حلال است.» تاریخ نشان داده کسانی که در پی کسب مال حلال بوده و از درآمد حرام دوری جسته اند، عاقبت به خیر شده اند؛ اما حرامخواران هرگز عاقبت به خیر نشده اند.
در قرآن می خوانیم شیطان به انسانها وعدهٔ فقر می¬دهد.
به نظر می رسد شیطان مرتب انسانها را وسوسه می کند که: «اگه می¬خوایْ فقط با مال حلال ثروتمند بشی، هیچ وقت به جایی نمی رسی. کی دیگه توی این دوره زمونه مال حلال می¬خوره که تو می خوای دومیش باشی؟ فعلاً یه کاری بکن بار خودت رو ببند، بعد توبه می کنی. تو باید زرنگ باشی و از هر فرصتی برای پولدار شدن استفاده کنی.»
متأسفانه این روزها فرهنگ بسیاری از خانواده ها به سمت سویی می رود که بطور اتوماتیک فرزندانشان را به هر قیمتی به کسب مال و ثروت تشویق می کنند. فرزندان هم یاد می گیرند به هر طریق ممکن خودشان را به آب و آتش بزنند تا زودتر پولدار شوند.
یکی دیگر از علل گرایش افراد به حرام‌خواری، زمینه روحی و روانی است. بعضی ها با تخیلات نادرست گرفتار عقدهٔ حقارت می¬شوند. آنها فکر می کنند اگر خانه ای شیک و اتومبیلی مدل بالا داشته باشند در جامعه جایگاه والایی پیدا می کنند. از این رو به هر دری می زنند تا خانه ای مجلل، مرکبی پیشرفته و ظاهری همچون ظاهر ثروتمندان داشته باشند. تحقیرهای شخصیتی این انسانها، سبب می‌شود حرمت مال حرام برایشان عادی جلوه کند و کسب هر مالی را بر خویش حلال بدانند.
تمام علل گرایش افراد به مال حرام، شخصی نیست. گاهی محیط فاسد اقتصادی در جامعه زمینه های حرامخواری و کسب مال نامشروع را فراهم می کند. وقتی بعضی از مسئولین و(به اصطلاح) بزرگان جامعه دنیاطلب می شوند و مسابقهٔ تجمل گرایی می گذارند، اقشار جامعه هم برای رسیدن به مقاصد دنیاییِ خود راه های نامشروع را برمی‌گزینند.
از جهل و نادانی هم نباید به راحتی عبور کنیم. جهل و نادانی، ‌زمینه ساز بسیاری از گناهان است. معرفت نداشتن به خداوند، جهل به آثار حرامخواری و سرانجام آن، ناآگاهی از عقوبت های دنیوی و اخروی ارتزاق حرام، سبب انجام این عمل می شود.
همانطور که شخص بی خبرِ گرسنه، غذای مسموم را با اشتها می‌خورد و انسان تشنهٔ ناآگاه آب آلوده را می‌نوشد، انسان بی خبر از سمی بودن مال حرام هم آن را با شادی به دست می آورد و استفاده می کند. غافل از این است که به زودی این سموم زندگی وی را به تباهی می کشد. از رسول اکرم(ع) روایت شده که فرمودند: «هرگاه لقمه ای از غذای حرام در شکم کسی وارد شود، تمام ملائکهٔ آسمان و زمین او را لعنت می‌کنند و تا زمانی که این لقمهٔ حرام درشکم اوست، خداوند به سوی او نظر نمی‌کند؛ اگر توبه کند خداوند توبه او را قبول می کند و اگر بدون توبه از دنیا برود، پس به آتش سزاورتر است.»
ان شاالله همهٔ ما به این باور برسیم که هیچوقت به مال حرام نزدیک نشویم و با کار تلاش رزق حلال به دست آوریم. قطعاً ارتزاق با مال حلال آرامش روحی و روانی، عاقبت به خیری و سعادتمند شدن ما را به همراه خواهد داشت.


کد خبرنگار : 19