جهانبخش نیازی- اینجانب جانباز ۷۰ درصد قطع نخاعی در شهریار هستم و دچار مشکل کلیه و فشارخون هستم.

 چندین بار با حال خیلی خراب و فشار بالای ۱۶به ساسان مراجعه کردم و از شهریار خود را با هزار درد و رنج فشارخونی به ساسان رساندم.

  با یه قرص و آمپول البته بعد از نوبت. فشارم پایین آمد. مرا بستری نکردن. به دکتر گفتم جانبازی هستم که هرچند سال به چند سال به بیمارستان آمده ام. چون فضای بیمارستان را دوست ندارم ولی ازطرف دیگر درد سرم و فشارخونم خیلی مرا عذاب می دهد. اگر احتیاج است بمانم چون از شهریار آمده ام. مرا مرخص کردن.

 وقتی به شهریار رسیدم، دوباره حالم مثل اول خراب شد. به درمانگاه رفتیم. کار زیادی نکردن. این مشکل در ۳۲سال جانبازیم ادامه داشته است.

  تا یک شب که در راه ساسان بودم و درحال مرگ بلند گفتم خدایا میشه یه بیمارستان در شهریار باشه تا ما جانبازان برای مداوا آنجا برویم. یک ماه بعد متوجه شدم بیمارستانی در شهریار، شهرک صدف فوق تخصص راه اندازی شده.

 با خوشحالی و چشمانی پر از اشک به بیمارستان زنگ زدیم البته یازده نود و پنج. گفتند بله سرویس می دهیم و با بیمه ایران قرارداد داریم.

 ۶ روز در آنجا بستری شدم و شب عید سال و سرحال به خانه برگشتم تا چندشب پیش. بعد از ۷ماه دوباره حال خراب شد ولی متاسفانه بعد از مراجعه گفتن بنیاد دیگر بیمه ایران قرارداد ندارد. ویزیت را آزاد پرداخت کردیم. در حال برگشت حالم خیلی خراب شد ولی راه تا تهران حالم را خراب تر کرد. گفتم برید خانه مردم که مردم.

 حالا از تمامی ایرانی ها و مسئولین این سوال را دارم. چرا؟ چرا؟ می خواهید ما جانبازان قطع نخاع را زودتر از زود به شهدا پیوند بدهید. ما خانواده و زن و بچه داریم دیگه یه درمان را هم از ما گرفتید.

خدایا خودت گوه باش که اتمام حجت کردم و حال و روز خود را گفتم.