فاش نیوز - "ابوعلی سینا"پزشک حاذق ایرانی ورزش را موثرترین راه برای پیشگیری از بیماری ها معرفی کرده و معتقد بود "کسی که به تمرینات بدنی می پردازد به هیچ دارویی نیاز ندارد و درمان او با جنبش و حرکت فراهم می شود."
مقدمه فوق برای بیان شرح حال یکی از جانبازان هفتاد درصد نخاعی اهوازی است که با همت و پشتکار زیاد و با وجود عوارض گوناگون مجروحیتش، این نسخه ارزشمند پزشک ایرانی را به کار بسته و سلامتی خود را تا حدود زیادی با ورزش کردن بیمه نموده است و اصرار دارد همرزمانش نیز در هر شرایطی که هستند به ورزش و نرمش کردن روی بیاورند. او علاوه بر این با مهربانی و محبت بی نظیری دانسته های خود را به سایر معلولین عادی شهرش هم انتقال می دهد. گفت و گویی که در ذیل مطلب آمده حاصل دیدار با این جانباز مصمّم و با اراده، در یکی از روزهای پاییزی است.

فاش نیوز: لطفا خودتان را معرفی کنید.

- من یوسف باوی، متولد 1343 و ساکن اهواز هستم.

فاش نیوز : در چه سالی به مقام جانبازی نایل شدید؟

- وقتی صدام با کمک ابرقدرتمندترین کشورها به کشور ما حمله کرد همه جوانان با غیرت، برای دفاع از خاک وطن و ناموس خود بسیج شدند. ما هم در تمام دوران دفاع مقدس در اهواز بودیم. من آن موقع سنم کم بود و اجازه نمی دادند به خط مقدم جبهه بروم. اما در بسیج عضو شدم و کارهای پشتیبانی انجام می دادم. در همین زمان برادرم در سال 62 و در عملیات والفجر یک در جبهه های غرب به شهادت رسید. او سرباز ارتش بود. بعد از شهادت او با هدف برداشتن سلاحش، همین که به سن قانونی رسیدم عضو افتخاری سپاه شدم و از پادگان شهید حبیب اللهی عازم جبهه گردیدم. در بهمن سال 66 در منطقه جفیر ماشینمان روی مین رفت و بر اثر انفجار مین مجروح و جانباز نخاعی شدم.

فاش نیوز: از لحظه اول مجروحیت خود چیزی به یاد دارید؟

- همین که انفجار رخ داد من دیگر چیزی نفهمیدم و بعد از چهل روز چشمانم را گشودم و خود را روی تخت بیمارستان دیدم. کمی که حالم بهتر شد فهمیدم در بیمارستان شیراز هستم. قبل از اینکه متوجه موضوع ضایعه نخاعی ام بشوم با وجودی که درد شدیدی داشتم، اما مدام به این فکر می کردم که در اولین فرصت از بیمارستان به  منطقه برگردم.

فاش نیوز: به موضوع جانباز نخاعی شدن فکر کرده بودید؟

- من فکر می کردم مثل برادرم شهید بشوم. به هر حال ما با کمترین امکانات و سلاح در مقابل دشمن مجهز به پیشرفته ترین سلاح های آتشین از کشور خود دفاع می کردیم. به همین دلیل امکان هر نوع مجروحیتی برای رزمنده های ما که با گوشت و تَن خود در مقابل ارتش زرهی دشمن مقابله می کردند وجود داشت. لذا تصورم این بود که اگر شهید نشوم نهایتا عضوی از بدنم قطع می شود. اما اصلا به نخاعی شدن به این نحو فکر نمی کردم. با این حال وقتی متوجه موضوع و شرایطم شدم سعی کردم خودم را با آن وفق دهم و همیشه افتخار می کنم که برای اسلام و در راه خدا جانباز شدم.

فاش نیوز: از چه زمانی توجه تان به ورزش معطوف شد؟

- چند سال طول کشید تا جراحاتم کمی بهبود یافت. بعد باید با شرایط جدید خودم را تطبیق می دادم. چند سالی در آسایشگاه ها بودم. سه سال را در آسایشگاه شیراز سپری کردم. حضورم در آسایشگاه ها و همنشین شدن با جانبازان دیگر باعث تقویت روحیه ام می شد. همین شد که از سال 76 به فعالیت های ورزشی علاقمند گردیدم. من تمرینات خودم را هم در رشته وزنه برداری و هم تیراندازی شروع نمودم، اما در حال حاضر بیشتر تمریناتم در زمینه تیراندازی است.

فاش نیوز: در این سال ها عنوانی هم بدست آوردید؟

- بله. هر سال که لیگ کشوری مسابقات جانبازان و معلولین شروع می شود ما هم شرکت می کنیم و تا به حال چندین بار عنوان تیمی و انفرادی بدست آورده ایم. در انفرادی به مقام نایب قهرمانی  رسیده ام و در زمینه تیمی هم عنوان های اول تا سومی را بدست آورده ایم.

فاش نیوز: چند روز در هفته برای تمرین به باشگاه می آیید؟

- روزهای زوج به اینجا می آیم.

فاش نیوز: اجازه می دهید درباره زندگی خصوصی تان هم سوالی بپرسم؟

- بله بفرمایید.

فاش نیوز: در چه سالی ازدواج کردید؟

- در سال 1375.

فاش نیوز: نقش همسرتان را در موفقیت هایتان چگونه ارزیابی می کنید؟

- خیلی زیاد. او مرا تشویق کرد و به من دلگرمی داد که با پشتکار زیاد به ورزش ادامه بدهم. من از ایشان خیلی راضی هستم. او حتی از من بسیجی تر بود. به لطف خدا زندگی ام، روحیه ام و شرایط جسمی ام با کمک و ایثارهای او خیلی خوب است. یک دختر هم دارم که در دوم راهنمایی درس می خواند.

فاش نیوز: چقدر ورزش را برای جانبازان مهم می دانید؟

- خیلی زیاد، من معتقدم نقش ورزش خیلی بیشتر از دارو است؛ اگر جانبازان حتی به تمرینات بدنسازی مبادرت کنند و در رشته های مورد علاقه خود به ورزش بپردازند، نقش مهمی در ارتقای سلامتی آنها دارد. خودم قسمت اعظم دردهای بدنم را با همین ورزش کردن کاهش داده ام و حتی باعث افزایش قدرت بدنی ام شده و بیشتر کارهای شخصی ام را بدون کمک دیگران انجام می دهم و به راحتی می توانم ویلچرم را جابه جا کنم.

فاش نیوز: چه توصیه ای برای جانبازان نخاعی دارید؟

-من از همه برادران جانبازم خواهش می کنم هر طور شده به سالن های ورزشی بروند و بی تحرک در خانه نمانند. الحمدلله الان مرکز توانبخشی ما سالنی دارد که تعدادی وسایل ورزشی هم در آن موجود است. من از همه عزیزان جانباز می خواهم در هفته یکی دو روز را دور هم جمع بشویم و تمرین کنیم. به این صورت خیلی از آلام ما کم می شود، ضمن اینکه با نشاط می شویم و بدنمان در مقابل بیماری توان بیشتری می یابد، روحیه مان هم عوض می شود.  

فاش نیوز: از عزیزان جانباز که به باشگاه می آیند کسی را هم می شناسید؟

- بله، جانباز نخاعی "محمد راکی" که در رشته بسکتبال فعالیت می کند و برادر "علی موسوی" که جانباز قطع دو پا است در رشته های مختلف از جمله پرتاب نیزه صاحب مقام است. خیلی های دیگر هم هستند که خوب است سراغ آنها هم بروید و نظرشان را درباره ورزش جانبازان بپرسید.

فاش نیوز: چه کسانی مشوق شما در امر ورزش بودند؟

- اولش خدا که قدرت ایستادگی را به من عطا کرد و بعد خانواده ام خیلی مرا حمایت کردند. از همسرم بی نهایت ممنونم. از وقتی که به اینجا (باشگاه) آمده ام، مدیران دلسوزی بودند که خیلی تشویقم کردند و من جا دارد که از زحمات آقای شیروانی، امیری، کوتی و عبوسی و همه مدیران قبلی و کسانی که دلسوزانه برای ورزش جانبازان و معلولین استان تلاش می کنند تشکر کنم.

فاش نیوز: قبل از جنگ اهل ورزش بودید؟

- بله. هم خودم و هم برادر شهیدم عضو تیم فوتبال شهباز کوت سید صالح بودیم.

فاش نیوز: به عنوان یک جانباز از مردم چه انتظاری دارید؟

- مردم مهربان هستند. بارها در جابجایی ویلچرم به من کمک کرده اند. اما دلم می خواهد مردم بدانند تعدادی از رزمندگان دفاع مقدس در سن کم جانباز شده اند که امروز حتی توان بلند کردنِ یک قاشق را ندارند. عده ای از آنها در آسایشگاه ها هستند و عده ای با دارو سرپا هستند. مردم همین چیزها را که بدانند بهتر شرایط ما را درک می کنند. من بعد از شهادت برادرم می توانستم کفیل شوم اما دفاع از خاک وطن برایم افتخار بود و تا الان هیچ وقت از راهی که رفتم پشیمان نشده ام.

فاش نیوز: مردم و مسئولین به چه نحوی می توانند ارادت خود را به جانبازان نشان بدهند؟

- واقعیت این است که ما برای اینکه یک وجب از خاک کشورمان به اشغال دشمن درنیاید، سلامتیمان را دادیم و الان نیازمند خدماتی ویژه هستیم. تکلیف مردم را که گفتم. مردم تا جایی که از دستشان برمی آید به ما لطف می کنند. بعضی ها هم ندانسته حرف هایی می زنند که باید بیایند از نزدیک با زندگی جانبازان آشنا شوند. اما مسئولین! مثلا اگر سطح شهر را کمی بیشتر برای(ترّدد) ما جانبازان ویلچری مناسب سازی کنند ما هم به راحتی می توانیم همراه خانواده مان در سطح شهر تردد کنیم و در جامعه حضور داشته باشیم. یک آرزوی دیگر هم دارم و این است که اسم شهدا هیچ وقت فراموش نشود. آنها اجرشان را از خدا گرفته اند و نامشان در آسمان ها مشهور است. ساده ترین راهی که باعث زنده ماندن یاد شهداست نامگذاری خیابان یا کوچه ها به اسم آنها می باشد. امیدوارم هیچ زمانی نام، یاد و مرام پیشکسوتان جهاد و شهادت فراموش نشوند.

فاش نیوز: انشالله. خیلی ممنون از توضیحات ارزشمندتان.

- من هم از شما تشکر می کنم و برای شما سلامتی و توفیق روزافزون مسئلت دارم.

گفت و گو از جعفری