ناشناس- حضرات سینه چاک تعامل با دنیا ( که دنیای شان فقط و فقط امریکای شیطان بزرگ بود ) و گلوی خود را پاره کردند و جلوی تذکرات مکرر و دلسوزانه مقام معظم رهبری سینه سپر کردند، لذا به رهنمودهای ایشان در موارد نه گانه مذاکرات هیچ وقعی ننهادند و به برجام لقب آفتاب تابان دادند ولی متاسفانه آفتاب تابان تبدیل به سایه هولناک برای کشور تبدیل شده، بازی با کلمات راه انداختند، برجام را بازی برد برد رسم کردند. در خواب غفلتشان گفتند رژیم تحریم ها ترک برداشت و تحریم ها برای همیشه برداشته شد.
آقای جلیلی را متهم کردند که مذاکره بلد نبود، گرا به دشمن دادند و صنعت نظامی وموشکی ایران را مورد استنطاق قرار داده و از برجام دو و سه که همین قدرت موشکی و اقتدار سپاه پاسداران ونیروهای برون مرزی مسلح ایران میباشد، سخن به میان آوردند. بالای چهار ،پنج سال کشور را به رکود بی سابقه و خلسه فرو بردند و رقیب را متهم به دیوار کشی در پیاده روها کردند!
از برجام افسانه ها ساختند. ساختار فکری و اشرافی گری آقا زاده گری رانت خواری راه انداختند و در حمایت از دختر مظلوم وزیر ایشان کارآفرین جلوه دادند. واردات پوشاک و ضربه به صنعت پوشاک ایران را کار آفرینی معرفی کردند.
ژن برتر خانوادگی راه انداختند و در حمایت از مدیران نجومی بگیر و وزیران میلیادر و فساد افسار گریخته برادرانشان حمایت کردند و فساد در هر سطحی در کشور خوب جلوه داده و قوه قضاییه را مورد انتقاد شدید قرار دادند.
حالا که آقای دونالد ترامپ چهره خبیث زشت حقیقی و امپریالیزمی امریکا را واضح به رخ جهانیان کشید و واضح کرد که ایران در باتلاق برجام گرفتار شده، چطور می خواهند ایران را از باتلاق مکنده برجام بیست دقیقه ای نجات دهند؟ آیا با برجام دو وسه که تسلیم کامل ایران درمقابل زیاده طلبی های امریکا شیطان بزرگ میباشد اتحاد مثال زدنی ایرانیان با برجام منجر به چند صدایی وچند قطبی گری در جامعه رقم نخورده است؟ چرا باید جامعه ایرانی تاوان کشور فروشی به اصطلاح روشنفکران دلداده و غرب زده را بپردازند؟ آیا می دانند با خوش رقصی برای شیطان بزرگ ساختار جامعه ی تحریم ها را چند ده برابر شده به روز شده وقادر به بازگشت بسیار سریع تر به کشور تحمیل کرده اند؟ سایه جنگ خیالی را تبدیل به تهدید واقعی جنگ کرده اند.
چه کسانی جوابگو هستند؟ آیا حاضرند به خاطر این بحران بوجود آمده مهم، اعتراف کنند و از ملت بزرگ ایران عذر خواهی کنند؟
آیا حاضرند بپذیرند که کشور را به چه ورطه ی خطرناکی درگیر کرده اند؟
و از مقامشان کناره گیری کنند؟
یا هنوز در پی تکیه بر اریکه قدرت می باشند؟
و با تعظیم تمام قد در مقابل غرب و انداختن گناه نابخشودنی خود به گردن دیگران از زیر مسئولیت شانه خالی کنند؟