صمد مهدی پور - شما فکر می کنید کل هیات حاکمه و نظام (دولت ، مجلس و ...)  اگر سنوات ارفاقی را برای بازنشستگی فرزندان شهدا تصویب کنند دردی از درد های ما کم می شود.

سلام و درود بر شما جناب آقای دکتر سید محمود مدرس هاشمی رئیس محترم دانشگاه صنعتی اصفهان و همه انسانهای آزاده و آزاد اندیش
آقای دکتر شما فکر می کنید کل هیات حاکمه و نظام (دولت ، مجلس و ...)  اگر آمدند و سنوات ارفاقی را برای بازنشستگی فرزندان شهدا تصویب نمودند دردی از درد های ما کم می شود و آن زخم و جراحت و درد ناشی از یتیم شدن فرزندان شهدا که بر روح و روان و ذهن و حتی جسم آنها ایجاد شده درمان می شود؟ باید بگویم این غیر ممکن است!.

هیچ مرهمی برای آن زخم ها و جراحاتی که در اثر شهادت پدزان ما ایجاد شده است را درمان نمی کند، شاید فقط مرهم و مسکنی برای درد و رنج ها باشد که عمری داریم با آن می سوزیم و می سازیم.

متاسفانه عدم توجه به موقع و متعهدانه شما به عنوان یک مسئول در این کشور و سایر مسئولان این درد و زخم ها و جراحات کهنه را تازه تر می کند، اما ای کاش همینطور که اکنون نظر و مخالفت خود را با قانون سنوات ارفاقی برای بازنشستگی ما فرزندان شهدا اعلام کرده اید، سن شما هم اقتضاء می کرد در همان سال 60 که پدر من داوطلبانه عازم جبهه شد با رفتن او مخالفت و مانع از رفتن  امثال او می شدید.

آنوقت می گفتید فلانی حالا که دارید میروید جبهه و جنگ شهید می شوید و بعد از تو همسر و فرزندانت رنج ها و مصائب زیادی را را متحمل خواهند شد.

بله آقای دکتر فقط روی صحبتم با شما نیست بلکه با همه مسئولان و مردمی است که متاسفانه با حرف های نسنجیده خود
باعث رنجش و تازه شدن درد ها و رنج های ما شده اند.
تا غمت پیش نیاید          غم مردم نخوری
فکر نکنید این قانون بازنشستگی حتما و قطعا به نفع ما تمام می شود، نخیر،  چه بسا ممکن است ما را دچار مسائل و مشکلات دیگری نماید، اما چه کنم که دل خوشی از این دانشگاه ندارم. عوامل زیادی باعث شد از این دانشگاه دلسرد و بی انگیزه شوم و حالا که این قانون هست اگر شما اجازه دهید از این قانون استفاده می کنم.

اما اینکه بعد از بازنشستگی چه خواهد شد توکلم به خالق این جهان هستی است و از او خواهش و استغاثه می کنم تا برای من و هر کسی که دست نیاز به رخ بی نیاز او دراز می کند بهترین ها را مقدر کند.
الهی و ربی من لی غیرک
ای کاش هیچ گاه جنگی نمی شد و همه مردم دنیا همواره در صلح و آرامش زندگی کنند تا نه کسی کشته شود و نه قوانینی به نفع دیگران وضع شود، تا عده ای حسرت نخورند که عجب همه چیز برای خانواده کشته شدگان جنگ مهیا و چقدر برای خانواده و فرزندان شهدا اوضاع خوب شده است و در ناز ونعمت و همه امکانات غوطه ورند.

آقای دکتر سوال من از شما این است که چند روز می توانید از همسر و فرزندان خود دور شوید؟ همسر و فرزندانت چقدر طاقت و تحمل دوری از شما را دارند؟

حالا شما تصور کنید امثال پدر بنده  36 سال است از ما دور شده و ما را در انبوه درد و رنجها گذاشته و رفته اند و من 36 سال است او را ندارم و در نبود او دردها ، زجرها و رنج ها و مصائب زیادی را متحمل شده ام.
اما به چه قیمتی؟ به این قیمت که از انواع و اقسام قوانینی که برای من فرزند شهید تصویب شده حظ و لذت ببرم؟ و شما هنوز هم نمی دانی چه لذتی دارد.!
خدا قسمت و روزی ناکامان و حسرت به دلان و آنهایی که حسرت ما فرزندان شهدا را بخاطر این همه امکانات و نعماتی که برای ما فراهم شده کند.

بابا جان قربونت برم تا آمدم طعم داشتن بابا را بچشم رفتی، اما شاهدی که بعد از رفتنت بعضی از مسئولان کشور و بعضی از مردم آشی برای ما پختند که خدا می داند چند وجب روغن ناب و خوشمزه روی آن جمع شده و من نمی دانم با چه حرص و ولعی آن بخورم.