م.ر.ک جانباز - دهقان فداکار درگذشت!
او که یکی از نمادهای ایثار در گذشته بود در سن 87 سالگی بر اثر مشکلات ریوی درگذشت. روحش شاد!
در سال های دفاع مقدس در میان رزمندگان حاضر در جبهه، (ازاین دست) چه تعداد دهقانِ بی نام و نشانِ فداکار حضور داشتند؟ بطور قطع می توان گفت خیل عظیمی از جان برکفان حاضر در دفاع مقدس یا دهقان بودند و یا کارگر ساده، که با اندک آموزش نظامی غیر تخصصی و غیر کاربردی، دل به دریای گلوله و ترکش می زدند.
بودند دهقانان دریادلی که با فدارکاری وصف نشدنی در میادین مین، معبر امینت و اعتماد را برای سال ها آرامشِ این مردم گشودند و منتخبان زیارت روضه رضوان شدند.
ساقی ار باده از این دست بجام اندازد...
عارفان را همه در شرب مدام اندازد...
هستند جانبازان فراموش شده ایی که در آسایشگاه های اعصاب و روان در سکوت معنادارِ همه رسانه های داخلی، بی هیچ هیاهو و جنجالی غریبانه (به دیار باقی) کوچ می کنند. کجایند تندیس سازان دانشگاه های کلاسیک هنر، که از زبان سکوت، تندیسی برای میدان های وعده وعید بسازند؟
کجایند فیلم نامه نویسانی که سر گذشت یک جانباز اعصاب و روان را دیکته کنند؟
کجایند نویسندگانی که رُمانِ (همه عشقهای یک موجی) را بنگارش در بیاورند؟
کجایند اسطوره سازان رسانه ها، تا از بهترین موج سواران این سرزمین گزارش تهیه کنند؟
کجایند تا ببینند تنها تنوع جانباز اعصاب و روان الوان قرصهای تجویزی است؟
کجایند تا ببینند او هنوز خود را در هنگامه دفاع مقدس و جا مانده از غافله می داند؟
کجایند تا ببینند او هنوز برای سلامتی امام (خمینی ره) صلوات میفرستد و حکم جهاد می خواهد؟
کجایند تا ببیند او برای پیروزی رزمندگان اسلام و فتح خرمشهر دعای توسل می خواند؟
کجایند تا ببینند او هر شب پوتین های همسنگرانش را واکس میزند؟
کجایند تا ببیند او همچنان درخیالش، با آرپی جی ده ها تانک دشمن را منهدم می کند؟
کجایند تا ببینند او هنوز با بیسیم، با فرمانده خود در ارتباط است؟
کجایند تا ببینند او به آینه، رازهای نگفته را بازگو می کند؟
کجایند تا ببینند او در سکوتِ یکی از این شب ها، برای همیشه سکوت می کند و با طایفه عاشق پیشگان همراه می شود!
آری شیدایان، سفر عشق را انتخاب می کنند و در کشاکش زندگی روزمرهِ همه آدمیان به فراموشی سپرده می شوند!
آری ای مدعیّان، حق مطلب را در جان کلام برای جانبازان اعصاب و روان ادا نکردید، اتاق ایزوله را برای دیگران معنا نکردید، گذشت سال ها در پس سال ها را از نگاه یک موجی، برای دیگران آشنا نکردید، کلبهِ پهلوان پروری را احیا نکردید، یاد یاران سفر کرده را انشاء نکردید، به ذات مقدس موجی ها اعتنا نکردید!
اما، اما فراموششان کردید ...