علیرضا آل یمین، برادر جانباز شهید محمد قبادی در مطلبی نوشت:

این عکس‌ها را حدود بیست روز قبل از شهادتش گرفتیم. گمانم یک شب مانده بود به یلدا. خنده‌اش به سختی از میان توده‌ی درد بیرون می آمد و صدایش در نمی آمد. چراغ امید در دلش پِت پِت می‌کرد و همین کافی بود که به لبخندی دل ما را هم روشن کند. حالا بی چراغ مانده‌ایم و باید چشممان دنبال ستاره‌ها باشد. فقط "با این ستاره‌ها می‌شود راه را پیدا کرد." دلم می‌خواهد این عکس اینجا باشد. عکسی که در میان همه تلخی‌هایش، خنده دارد، زندگی دارد...