شهید رضا عادلی ، جوان ترین مدافع حرم شهر اهواز بود که در اسفند سال 94 ، هنگام آزادسازی شهر نبل و الزهرای سوریه به دست داعشی های سفاک به شهادت رسید .

دیروز ، پنجم بهمن سالگرد شهادت آقا رضا بود و انگاری که شهید خودش من را به محفل شهداییش دعوت کرده باشد ، به طور اتفاقی در مراسم حضور پیدا کردم . آنجا بود که فهمیدم ، شهید رضا عادلی ، متولد اسفند سال 1368بوده و در شهر اهواز چشم به جهان می گشاید. او بعد از خودسازی های شهدایی زیادی که در سنین جوانی و نوجوانی داشته ، به عشق دفاع از حرم بی بی زینب (س) رهسپار سوریه می شود . سرانجام در دوازدهم بهمن سال 94 به همراه تعدادی از مدافعان حرم خوزستانی همچون شهید خلیلی ، شهید حسینی کاهکش ، شهید مراد اسکندری  و داود نریمیسا هنگام دفاع از حرم حضرت زینب (س) در عملیات آزاد سازی نبل و الزهرا به شهادت رسیدند .

مادر صبورش می گفت : او دلسوز محرومان بود و با همان حقوق اندکی که داشت گره از مشکلات آنها باز می کرد . ولایتمدار بود و یک بسیجی مخلص .

فرمانده اش از حس مسئولیت پذیری شهید رضا حرفها داشت . او گفت : ما باید خیلی در حالات شهدا تفحص کنیم تا ببینیم این شهدا کی بودند و چه مرامی داشتند که خدا این هدیه شهادت را به آنها می بخشد .

وی گفت : رضا ، روح شهدایی داشت و مرامش جوری بود که من به این نتیجه رسیدم شهیدان را شهیدان می شناسند . ما عملیاتی انجام داده بودیم و موفق شدیم یک طرف کانالی را به تصرف خود درآوریم . سر دیگر کانال در دست تکفیریها بود و ما را شدیدا زیر آتش خود گرفته بودند . رضا آمد پیش من و گفت : حاجی ! آن طرف کانال یه شهید افتاده است و من می خوام برم ، بیارمش . وقتی رضا این حرف را زد من با تندی گفتم : تو از کجا می دانی ؟ شاید داعشی باشد . اما رضا چند بار دیگر هم اصرار کرد و من باز هم نپذیرفتم برود . حتی می گفتم : ولو اینکه شهید باشد . زیر این آتش شدید چطور می ری ؟ بعد دیدم رضا و چند نفر دیگر رفتند پیکر را آوردند عقب . وقتی رفتم دیدمش ، مبهوت اصرارهای رضا شدم . آن پیکر ، متعلق به شهید کمیل بود که چه ایثارگری هایی از خود نشان داده بود . شادی روح تمام شهدای مدافع حرم ، علی الخصوص شهید رضا عادلی صلوات .

گزارش از جعفری