مینا نهامین- دلنوشته فرزند شهید نهامین برای رئیس جمهور

آقای روحانی! من یک فرزند شهیدم. شهیدی که بدون هیچ خواسته و ادعایی جانش را در کف دستش نهاد و فرزندانش را نالان و گریان رها کرد و رفت تا این مملکت طعمه متجاوزان نگردد. که قطع به یقین اگر متجاوزی بر این مملکت مسلط می گشت قصدش سرنگونی نظام بود و با من نوعی که از دل مردم عادی بودم چندان خصومتی نداشت ولی وجود بیگانگان برای اکثر سران مملکت گران تمام می شد در این صورت هیچکدام با این آسایش و راحتی روزگار نمی گذراندند.

 و اما قطع به یقین در آن موقع من پدری داشتم که مثل شیر پشتیبانم بود و بجای اینکه من و مادرم شبها از ترس و خوف خوابمان نبرد و من از شدت استرس، ناخن های تمام شده ام را بجوم، پدری بالای سر داشتم که موهایم را نوازش می نمود و برایم قصه هزار و یک شب را تعریف می کرد تا با آرامش خوابم ببرد و خواب هفت پادشاه را ببینم.

آقای روحانی! من فرزند شهید هم به شما رای داده ام ولی کدام یک از هزاران قوانین پیشنهادی شما برای آسایش من فرزند شهید تصویب شد؟ به کدام فرزند شهید اعتماد کردید و پست کلیدی و مدیریتی را به او سپردید؟

 چه زمانی در سخنانتان از فرزندان شهید یاد نمودید تا من فرزند شهید دلم خوش باشد که رئیس جمهور مملکتم، حامی و پشتیبان من است؟ تا جایی که توانستید قوانین تصویب شده قبلی را هم ملغی کردید و غیرقابل اجرا اعلام نمودید.
کسانی را به پست های مدیریتی گماشتید که هیچ ارزش و اعتباری برای من فرزند شهید قائل نیستند. مدیرانی را سر کار آوردید که شاید اصلا به راهی که پدران ما رفتند اعتقادی ندارند.

 هرکس که سر کار آمد اطرافیان خود را به کار گماشت و مملکت را گوشت قربانی نمود. اکثر این مدیران را بر اساس کدام تخصص و مهارتی که داشتند انتصاب نموده اید؟ کدام عقل سلیمی گفته است کسانی که برای ریاست جمهوری شما تلاش کردند متخصص ترین افراد مملکت بودند؟ شاید کسانی بودند که ماه ها برای ریاست جمهوری شما تلاش کردند ولی من و امثال من سی سال یتیمی را تحمل کردیم تا شما و امثال شما به این جایگاه برسید.  

و من الله توفیق

مینا نهامین فرزند شهید غلامرضا نهامین