عبدالله- بنده امسال نزدیک 33 سال جانباز 40% مغز و اعصاب هستم و در حدود 26 سال از زندگی مشترکمان با همسرم می گذره که در این مدت زندگی با توجه به مشکلات روحی و روانی و حسمی وحتی مادی (خدا را شاهد می گیرم) اگه هرکسی غیر این فرشته (همسرم) بود تا حالا چندین بار طلاق گرفته بود ولی به حق این فرشته مهربان با همه کاستی های من سوخته (یواشکی) و ساخته و کمترین توقع مادی را از من نداشت و به خوبی وضع من از همه لحاظ (به خصوص مادی) درک می کرد تااینکه در قانون بودجه سال 96 مجلس تصویب کرد که یه کمک هزینه ایی تحت عنوان حق پرستاری هم به همسران بالای 25% هرماهه بدهند که حداقل بنده به عنوان کسی که همسرش جوانی و زیبایی خود را به پای من ریخته بود خوشحال بودم که با اصرار بنده همسرم برای این منظور به بنیاد مراجعه کردند که با انکار مسئولین بنیاد روبرو شدند!!!

  حالا من موندم و کلی شرمندگی از روی همسرم. حالا کی مسئول پیگیری اجرای این قوانین تصویب شده مجلس و عدم اجرای آن توسط دولت است بماند!!! بنده بیش از 25 سال با این روش (قبل از تصویب قانون مذکور)همراه خانواده زندگی می کردم و دنبال این چیزها نبودم ولی چرا آقایون در مجلس با تصویب اینگونه قوانین که ضمانت اجرایی ندارد تا ذهن همه خانواده هایی مثل من را مشغول و درگیر کنند.