حشمت حسین زاده - بنده حقیر یکی از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس هستم که در سال ۵۹ خودم و پدرم با ۴ برادر دیگرم زمانی که شهید چمران با دستور حضرت امام خمینی به شهرستان پاوه اومدن که شهر پاوه رو از دست منافقان آزاد سازند، ما خانوادگی در سپاه پاسداران پاوه استخدام شدیم و خدا میداند در طول هشت سال دفاع مقدس از جان و مال خودمون حتی از سلامتی خودمون برای دفاع از کشورمون مایه گذاشته ایم و دیگر بعداز جنگ بدنی که بتواند زنگی خانواده رو با مشکلات امروز ایران رو بچرخاند برایم باقی نمانده که متآسفانه در پایان جنگ از سپاه بیرون اومدیم!

 هیچ گونه حق وحقوقی به ما نداده اند و هر بار که به سپاه پاسداران مراجعه می کنیم، با جواب های سرابالای مسئولین مواجه می شویم. امیدوارم این درخواستی که مسئول باخدا مطالعه کند و به ماها که حدود سی سال هست حق و حقومان رو پایمال کرده اند، به ما برگردانند تا بتوانیم به زندگی ادامه بدهیم.

 به خاطر خدا چطور میتوانید حق منی که در جبهه ۴ماه نمی توانستم به علت کمبود نیرو به مرخصی بیایم، شپش به ابروهایم زده بود! وقتی بعد از ۴ماه به مرخصی هفته ای میامدیم درخونه خودمون هم امنیت نداشتیم! شب که میشد دموکرات وکومله ها به ما حمله میکردن! اونوقت مجبور بودیم اما درمون و زن و بچه هایمان را مسلح کنیم تا با کمک اونها شبها به نوبت نگهبانی بدهیم تا جان سالم در می بردیم.

 در طول هشت سال دفاع روال زندگی ما به این طریق بوده. چطور وجدانی است که سی ساله سیصد بار به بسیج و سپاه رفته ام، تا حالا موفق به گرفتن یک هزارتومان نشده ام! امیدوارم این نامه را یک مسؤل باخدا بخواند. من گرفتارم. کاش به حق و حقوقم برسم.