مینا نهامین فرزند شهید غلامرضا نهامین- عجب صبری خدا دارد

چرا من جای او باشم

صبرمان به سر رسید و عمرمان در حسرت آغوش دگرباره پدر به سر آمد و کسی نفهمید که ما ذره ذره سوختیم و این خاکستری است که از ما برجای مانده است.

 ما ذره ذره نابود شدیم و کسی حال ما را نپرسید و نگفت که شما را چه شده؟ چرا گریان و نالانید؟ چرا از هر چه بیزارید؟ دوست و دشمن تحقیرمان کردند و دم برنیاوردیم. به چشم انسان هایی به ما نگاه شد که انگار تاراجگرانیم ولی غافل از آن که ما خود تاراج شده و به یغما رفتگانیم.

  پدر رفت، امنیت رفت، آسایش و دلخوشی رفت. آری ما باختیم ما هر آنچه داشتیم را باختیم و آخرین باختمان صدای گوشخراش نمایندگانی بود که تحقیرمان کردند و ما را بی سواد خواندند! نمایندگانی که خود، جبهه و جنگ دیده بودند، همرزم پدرانمان بودند و از جنس خود ما و ما چه ساده لوحانه پشتمان به بودنشان گرم بود ولی ناگهان پشتمان خالی شد.

 آری حق با شماست ما دیگر دل و دماغ هیچ کاری را نداریم. ما ذهنمان آشفته است و نمی داند تمرکز چه معنی دارد. ما فکرمان در یک لحظه به هزار راه رفته و نرفته می رود. ما فکرمان به اختلاس هایی است که شما آنها را نادیده گرفتید. ما فکرمان به فقر و گرسنگی در جامعه است. چون احساس مسئولیتمان از شما بیشتر است. ما فکرمان به جوانان بیکار جامعه است تا شما دردی از آنها دوا کنید.

 ما فکرمان مشغول است تا خون پدرانمان به خاطر اینهمه بی مسئولیتی شما نسبت به جامعه پایمال نگردد. آری ما فکرمان بدجور مشغول است و اینک شما به جای تصویب قوانینی که دردی از مردم دوا کند تا دل دردمند ما هم تسکین یابد خود ما را نشانه رفته اید؟؟؟

  آفرین بر شما که به جای حل مسئله خوب بلدید صورت مساله را پاک کنید و احسنت بر شما که زورتان به ما می چربد. شمایی که از جنس خود ما هستید ولی کمر به نابودی ما بسته اید و مانند تبری شده اید که از جنس درخت است ولی ریشه آن را قطع می کند. آری بزنید محکمتر بزنید که دیگر چیزی از ما باقی نمانده است. ما خیلی وقت است که پوسیده ایم و کسی از حالمان خبر ندارد. آخرین ضربه را نیز بزنید و خلاصمان کنید. ما که همه چیزمان را باخته ایم نه پدری برایمان مانده است نه حمایت مردم را داریم، نه حمایت دولت و نه شما نمایندگانی که از جنس ما هستید.
چون دوست دشمن است شکایت کجا برم

مینا نهامین فرزند شهید غلامرضا نهامین