ع ق - ای کاش دولت و مجلس قبل ازتصویب هرقانونی جهت رفاه قشر ایثارگران اول منابع و احتمال اجرای شدن قانون را بررسی می کردند و بعد مجلس قانون راتصویب می کرد و به دولت ابلاغ می کرد! با گذشت 30 سال از اتمام جنگ، قوانینی تصویب و ابلاع می شود که اکثریت بچه های جنگ، اعم از جانبازان و آزادگان هیچ سودی ازاین گونه قوانین نخواهند برد.

 برای مثال فوق العاده ایثار شامل این قشرنمی شود، چون اکثریت بازنشسته، فوت و یا شهید شده اند. قانون بازگشت به کارمجدد، فقط شامل عده ای قلیل می شود. سازمان و دوایر دولتی به بهانه خصوصی شدن یا به علت داشتن  نیروی مازاد، تن به اجرای این قانون نمی دهند!  قانون اشتغال فرزندجانباز  به جای پدر را هیچ سازمانی عمل نمی کند. بانک ها هیچ کدام از قوانین را قبول ندارند. به هرحال جهت تصویب هرقانونی وقت و هزینه مصرف می شود ولی نتیجه ندارد!

غیور مردان و متعهدانی که دسترسی به رهبری معظم و مقامات درجه اول نظام را دارند، اطلاع رسانی بکنند که بیش از 70درصد قوانین قشر ایثارگران اصلا اجرا نمی شود و فقط در بوق وکرنا می کنند تا با آبروی این قشربازی کنند.

بارها این جملات را شنیده ایم که شما دیگه مشکلی ندارید. ازدانشگاه و وام و حقوق و کار برای فرزندانتان تا سهمیه و امتیازات دیگر به شما می دهند! اما طی این سال ها همه این قوانین  تبلیغاتی و در حد فقط شعار بوده! آیا داشتن یک آپارتمان درحد50 متر آن هم بدون آسانسور، درطبقه چهارم و یک ماشین مدل پایین که با کلی کار وتلاش وگرفتن انواع وام ازصندوق ها و بانک ها خریداری شده را می شود بحساب امتیازات ایثارگری و جانبازی گذاشت؟

چرانباید درنظام اسلامی برای خیلی ازبچه های جبهه و جنگ هیچ امکاناتی درنظرگرفته نشود؟ حداقلِ یک زندگی معمولی حق ما نیست؟