کرم محمدی - در این نوشته کوتاه روی سخن با آن دسته از نمایندگان محترمی است که موافق استثنا شدن خود در امر بکارگیری بازنشستگان هستند. نمایندگان محترم در هر دوره از مجلس شورای اسلامی تا قبل از جلوس برکرسی های سبز رنگ بهارستان مانند آحاد مردم به شغل های گوناگون اشتغال داشته اند. یکی معلم، دیگری دانشجو، کارمند، پزشک ، وکیل.......و حتی گاها بیکار بوده اند.

شان و جایگاه حقوقی که بعدها در عرصه ملی پیدا می کنند از صدقه سر رای موکلانشان محقق می شود. کسانی می توانند مدعی شوند عصاره فضلیت ملت هستند که در حوزه حقوق عامه هیچ گاه خود را برتر و بالاتر از کسانی ندانند که پله ترقی آنها شده اند. اگر چنین شود، یعنی به اعتماد مردم پشت پا زدن و تبعیض و نابرابری را محق جلوه دادن. افتخار مجلس شورای اسلامی آن است که برآمده از خون پاک بهترین فرزندان این کشور بوده و آراء تک تک مردم انقلابی به عنوان خشت های طلا، بنیان خانه ای ساخته و بنام خانه ملت نام گرفته است.

این خانه نماد مردم سالاری دینی بوده و در حقیقت فلسفه وجودی اش حذف نگاه تبعیض آمیز در روند قانونگذاری و تلاش همه جانبه با استفاده از ظرفیت های قانونی برای اقامه عدالت و برابریِ حقوق عامه برای تمامی شهروندان می باشد. استثناء نمودن نمایندگان در مقام وکالت مردم واز جایگاه قانون گذاری و به عنوان فرد ذینفع، به نظر می‌رسد در تعارض با رسالت نمایندگی، تعریض حقوق شخصی و بنوعی تعرض به حقوق موکلان را به ذهن متبادر می سازد.

به نظر می رسد برای این مسئله هیچ گونه تجویز اخلاقی وعرفی را نمی توان توجیه نمود. نمایندگان مجلس اگر قانونی مصوب می کنند باید خود را در صف اول اجرای آن قرار دهند. قرار نیست از قدرتیِ اعتباری که ملت به آنها عطا کرده، در راستای منافع شخصی خویش و جاودانگی پست و مقامشان بهره ببرند. تصویب کلیات قانون منع بکارگیری بازنشستگان در دستگاههای اجرایی در کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی کاری پسندیده است. آنچه در این طرح پیشنهادی جای نگرانی یا بهتر بگویم انتقاد دارد، استثنا شدن نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی از قاعده عدم بکارگیری بازنشستگان است.

چرا و به چه دلیل برادر و یا خواهری که با رای مردم به خانه ملت راه یافته است باید بر دیگران ارجح دانسته شود؟ با کدام استدلال حقوقی و بینه شرعی و اعتقادی، نمایندگان محترم خود را در این فقره افضل تر از دیگران با شرائط مساوی فرض نموده اند؟! چه اقدام و شانی باعث شده تا کسی فقط به صرف چهار سال حضور در مجلس که ای بسا در دوره بعد هم رای اکثریت مردم حوزه انتخابیه اش را کسب نکند، تافته جدا بافته از دیگران شود؟!

کدام وجدان، منطق، شرع و قانون می پذیرد که کسی به صرف چهار سال حضور در مجلس، برای همیشه از بازنشستگی معاف گردد اما آنانی که چهار سال، شش سال و هشت سال در میدان های آتش و خون و جهاد و شهادت حضور داشته و یا سال ها در سیاه چال های مخوف بعثی ها سخت ترین شکنجه های روحی و جسمی را تحمل کرده اند و.......نتوانند از این قانون بهره ببرند؟! به کجا می رویم؟

آیا مردم به شما رای داده اند تا ضمن بهره مندی از مزایای مادی و ارتقاء شغلی، مسئولیت های خود را جاودانه و دایمی نمایید؟! در این وانفسای گرانی و مشکلات فراوانی که فراروی ملت قهرمان ایران قرار دارد، آیا اولویتی بالاتر از تثبیت جایگاه مدیریتی آن دسته از نمایندگان محترم موافق این طرح نبوده است؟!

طراحان معاف شدن نمایندگان محلس از قانون منع بکارگیری بازنشستگان چه پاسخی برای افکار عمومی دارند؟ آیا با این کار به جایگاه رفیع خانه ملت ضربه و خدشه وارد نمی کنند؟  قرار است و باید هم در برابر قلدرمآبی های دشمنانمان ایستادگی کنیم. شرط اول ایستادگی و مقاومت مردم، همراهی و همدلی مقامات و مسئولان و در پیشاپیش آنان، نمایندگان ملت است. اینگونه قانون تصویب کردن جز دلسردی و فاصله انداختن بین وکلا و موکلانشان، دست آورد دیگری نخواهد داشت. امید آن می رود تا سایر نمایندگان و به ویژه آنانی که روزگاری نه چندان دور، خود رزمنده بوده و مدال پرافتخار جانبازی و ایثارگری دارند با تمام وجود در برابر این تبعیض ایستادگی کنند.