تاریخ : 1397,شنبه 13 مرداد18:30
کد خبر : 60396 - سرویس خبری : گزارش و گفت و گو

گفت و گو با جانباز نخاعی ورزشکار، موسی پارسا

جانبازان ورزش را وارد زندگیشان کنند


جانبازان ورزش را وارد زندگیشان کنند

من از اول هدفم این بود که برای سلامتی خودم ورزش کنم، بعد برای قهرمانی تمرین می کردم و برای استان و کشورم افتخار کسب کنم. اگر هم نمی شد، چیزی را از دست نداده بودم و سلامتی ام را تضمین کردم...

فاش نیوز- در خلال گفت و گوی پربرکت ما با جانباز مداح، فرصتی پیدا کردیم تا با یکی دیگر از جانبازان آسایشگاه امام خمینی مشهد نیز گفت و گوی کوتاهی داشته باشیم.

جانباز «موسی پارسا»، از جانبازان نخاعی، قهرمان ورزشی بوده و فردی بسیار فعال است. او قهرمان رشته دو و میدانی، دو سرعتی، استقامت و رشته تنیس خاکی نیز می باشد. در اینجا گفت و گو با این جانباز فعال و پرتلاش را تقدیمتان می کنیم:

فاش نیوز: لطفا"معرفی کوتاهی از خودتان بکنید.

جانباز پارسا: بسم الله الرحمن الرحیم. موسی پارسا هستم. در سال 1362 در عملیات والفجر یک مجروح شدم.

 

فاش نیوز: از اول ساکن مشهد مقدس بوده اید؟

- بله ساکن مشهد بودم.

 

فاش نیوز: در آسایشگاه هستید یا در منزل؟

- اوایل در بیمارستان بودم. بعد به آسایشگاه آمدم. چند ترکش داشتم که مورد عمل جراحی قرار گرفتم و بعد به این جا آمدم و قبل از آن در بیمارستان قائم بودم، در شیراز در بیمارستان نمازی بودم و در دزفول هم که مجروح شده بودم و در بیمارستان بین دزفول و اندیشمک بستری شدم.

 

فاش نیوز: از کی اینجا آمدید؟

- شش ماه بعد از مجروحیت به آسایشگاه آمدم و بعد از ازدواج بین آسایشگاه و خانه در تردد هستم و این جا هم برای درمان و هم برای ورزش و هم برای روحیه می آیم و در واقع خانه اول ما اینجاست.

 

فاش نیوز: از فعالیت های ورزشیتان بگویید.

- من قبل از جانبازی هم به ورزش خیلی علاقه داشتم و زمانی که توانستم روی ویلچر بنشینم، بهترین ورزش برای من ویلچررانی بود. اولین رشته ورزشی من که مقام هم آوردم همین ویلچر رانی بود که در کنار آن بسکتبال هم می کردم و چندین سال هم رکورد ایران دست خودم بود ولی چون ویلچر خوبی نداشتیم و بعضی مواقع هم فدراسیون در آن جا نداشتیم یا اسرائیل در مسابقات شرکت می کرد و ما اعزام نمی شدیم، متاسفانه حمایت کافی نشد.

 حدود ده سال پرتاب دیسک را کار کردم اما به دلیل مشکلاتی که در مهره ی کمرم داشتم، خیلی موفق نبودم البته مقام می آوردم، ولی چهارم یا پنجم می شدم. بعد به رشته تنیس خاکی رفتم، این رشته به صورت است که بین جانباز ومعلول فرقی وجود ندارد. مثلاً اگر فردی سالم باشد فقط کمی پایش پیچ داشته باشد، می تواند بیاید روی ویلچر بنشیند و با ما در مسابقات شرکت کند. ما چندین سال درمسابقات رتبه اول یا دوم را داشتیم ولی در انفرادی رتبه چهارم یا پنجم ایران را داشتیم.

فاش نیوز: فعالیت هایتان به آسیا و پارالمپیک کشیده نشد و جلوتر نرفتید؟

- نه. من فقط یک بار در تبریز که قهرمانی جهان بود شرکت کردم. من چند سال در اردوی تیم ملی دعوت شدم، هم برای ویلچررانی و هم برای تنیس روی خاک، ولی اعزام نداشتیم.

 

فاش نیوز: توصیه تان به جانبازان چیست؟

- من از اول هدفم این بود که برای سلامتی خودم ورزش کنم، بعد برای قهرمانی تمرین می کردم و برای استان و کشورم افتخار کسب کنم. اگر هم نمی شد، چیزی را از دست نداده بودم و سلامتی ام را تضمین کردم. اعضایی را که در جنگ از دست داده ام را حداقل با ورزش جبران کنم و خیلی ضعیف نشوم و مدام روی تخت نباشم و بتوانم کارهای خودم را انجام دهم.

 

فاش نیوز: چرا می گویید ضعیف نشوم؟

- فرد نخاعی کمری دیگر پاهایش نمی تواند کار بکند و حالت دکور دارد و خیلی مصیبت های دیگر هم برایش به وجود می آید. من اگر بخواهم به عنوان کسی که 35 سال، جانباز نخاعی است صحبت کنم، زبانم قاصر از توصیف موضوع است و خدا می داند چه رنج هایی را تحمل کرده ایم، چه مشکلاتی داریم و این لطف خداست که ما در مقابل شما ایستاده ایم و صحبت می کنیم، وگرنه هیچ کس نمی تواند مشکلات و درد ما را درک کند و این را فقط خود و خدایمان می دانیم.

 یکی از دوستان آمده بود و می گفت از مشکلات جانبازی بگویید، من مختصری صحبت کردم، بعد ایشان آنقدر تحت تأثیر قرار گرفت که می خواست جمله ای زیبا بگوید و به من گفت اگر شما بمیرید و شهید شوید راحت تر نیستید؟! توصیه ایشان این بود و این موضوع به ذهنش رسید. ما مثلاً تا مریض بدحالی را در بیمارستان می بینیم سریع می گوییم ،خدا راحتش کند در صورتی که خدا می داند چه کاری انجام می دهد. شخصی راه می رود و می افتد و می میرد اما افرادی هستند که سالیان سال است در کما است اما فوت نمی کنند. این خواست خدا است و این دردها نعمتی است که به خاطر رنج و سختی مشکلات به ما داده شده است.

 

فاش نیوز: این مشکلات چه گنجی برای شما آورده است؟

- کمی که فکر می کنیم می بینید که گنج نهفته ای در دست ماست و بعضی ها شاید متوجه نشوند که این را خداوند به ما داده است و بعضی فکر می کنند ما بیش از اندازه مبالغه می کنیم اما این طور نیست. اگر جمعیت ایران ده برابر 80 میلیون در نظر بگیریم  حتی یک میلیون نفر هم درد جانبازان نخاعی را درک نمی کند. صبر آن هم به همین صورت است که خدا این را داده است.

 من سال 85 به حج واجب رفتم. آن جا گفتم خدایا اگر می دانستم این قدر سخت است نمی آمدم ولی چیزهایی دیدم که به خدا گفتم عذرخواهی می کنم و گفتم خدایا من را ببخش. واقعاً اگر خدا بخواهد می تواند به انسان کمک کند و صبر و استقامت بدهد. حتی اگر کسی یک هفته روی ویلچر بنشیند، باز هم هیچ درکی نمی تواند از جانباز نخاعی داشته باشد حتی ذره ای از دردها را نمی تواند درک­­ کند.­

­­

فاش نیوز: به نظر شما چقدر مسئولین به این مشکلات رسیدگی می­ کنند؟

- خوب است؛ اگر بگویم کمک نکرده اند در بعضی زمینه ها کمک کرده اند و مبالغه کرده ­ایم. خدا را شکر کسی که بخواهد درک کند درک کرده است. کسی هم که نخواهد درک کند نمی خواهد درک کند. وقتی که بنیاد جانبازان با شهدا ادغام شد، مسئول وقت آمد و دفترچه ای به صورت مجله داشت و می گفت می خواهیم به جانبازان این طور رسیدگی کنیم، من گفتم خوب است حداقل تمام کشور اگرهیچ کاری نمی کنند رمپ ویلچر را میدانند یعنی چه، اما دیدیم فقط حرف است و در عمل جا می­زنند.

 بعد از کلی پیگیری می گویند من به فلانی گفته ام. بعد از 10 تا حرف و قول شاید دوتا عملی شود و پنج تای دیگر فقط تبلیغ است. در رابطه با وضعیت معلولین و جانبازان نمی گویم نمی رسند، اما خیلی کم رسیدگی می کنند. اگر می دانستند که ورزش چقدر برای جانباز مفید است این قدر مسابقات می گذاشتند تا فرد فرصت نکند مدال هایش را بشمارد. متأسفانه هیچ معلومات و علمی ندارند و اگر هم داشته باشند مانند درخت بی ثمری هستند که مانند عالم بی عمل می ماند. یا علم ندارد یا عمل نمی کند. همان طور که مقام معظم رهبری فرمودند ورزش برای جانباز نخاعی واجب است. من این مسائل را در فدراسیون تهران گفتم طوری با من برخورد شد که فکر کردند از یک کشور دیگر آمده ام و به من گفتند این حرف ها را رها کن. من هم گفتم شخص اول مملکت این حرف ها را می زند، وظیفه شماست که عمل کنید ولی متأسفانه...!

 

فاش نیوز: این وظیفه مسئولین است که مناسب سازی کنند. بعضی از جانبازان هم هستند که در خانه افتاده ­اند و حاضر نیستند به جمع جانبازی بیایند و شور و نشاط لازم را ندارند!

- ما الان 160-150 جانباز نخاعی داشتیم که شاید 20 تای آن ها گوشه گیر بوند و کاملاً حق با شماست و ورزش را انتخاب نمی کردند و دوست نداشتند. اما اگر تبلیغ و تشویق و انگیزه بود من به شما قول می دهم از 20 نفر به 5 نفرمی رسید. حداقل اگر در سال یا در ماه یکی دو بار جانبازان را به باشگاه می آوردند این ها راغب می شدند، چون ورزش اعتیاد آور است. ما خیلی از جانبازان را داریم که می گوییم هیچ کاری نکنید فقط بروید و از دور پارک استفاده کنید و ویلچررانی کنید.

 

فاش نیوز: کلام آخر

- به جانبازان و همه ایثارگران و خانواده هایشان توصیه می کنم که ورزش را وارد زندگیشان کنند.

 

گزارش از شهید گمنام


کد خبرنگار : 23