معلم جانباز - جای تاسف دارد که سی سال است همین اندک اعتبارات و امتیازات، به جانبازان بالای بیست و پنج درصد تعلق می گیرد و عده ای کثیر از جانبازان زیر بیست و پنج درصد را فراموش کرده اند. هستند دوستانی که تمام فرزندانشان استخدام و انواع و اقسام وام های مسکن تا ... گرفتند، اما آنقدر ولع دارند که دوست ندارند یکی از فرزندان جانبازان زیر بیست و پنج درصد استخدام و یا مسکنی مناسب داشته باشند! انگار این جانبازان نیازی به زندگی ندارند، به جای اینکه دولت تعداد وام چه مسکن و چه خودرو را افزایش دهند که همه بهرمند شوند، به فکر حذف همرزمانی هستند که پا به پای آنها جنگیدند.

 به نظر ما دولتیان محترم به طور مخصوص و در حد عالی به جانبازان غیور بالای بیست و پنج درصد باید برسند و آنها را از هر نظر منتفع کنند اما این موضوع باعث حذف عده ای زیاد از عزیزان با درصد کم نشود. دوستان بالای 25 درصد مشکل خود را در اضافه کردن جانبازان زیر بیست و پنج درصد نبینند.

 ما همه با هم حماسه های خیبر، والفجر ها و بیت المقدس و... رقم زدیم. با هم سختی کشیدیم، جوانی همه ما فدای جنگ و کشور شد و اگر دست به دست هم نمی دادیم الان دشمن در خاک ما بود. این رشادت و جوانمردی ارتشیان، سباهیان وبسیج و جهادگران و،،،،، بود که  صدامیان را زمین گیر کرد.

 حال عده ای از عزیزان ما جانشان را فدا و به شهادت رسیدند و جاودانه شدند، ولی عده ای از دوستان زخم های عمیق برداشتند و با قطع دست و با وجشم خود ایثارها کردند و با دادن درصدهای گوناگون به این عزیزان و ارائه امکانات ناچیز، نمیتوان آن رشادت ها و نقص عضو ها را جبران کرد. هرچند در کشورهای کافر و غربی اینگونه مجروحین و خانواده های آنها تا آخر عمرشان از رفاه ویژه ای برخوردارند و از امتیازات خاصی بهره مند هستند ولی در کشور اسلامی ما هنوز بعداز سی سال، قانون اجرا نمی شود و یا در نیمه راه مانده است.

 این حق این عزیزان زیر 25% است که دیده شوند و در حد ابتداىی نه برابر جانبازان بالای بیست و پنج درصد خدمات دریافت کنند!
اما اگر روزی دوباره دشمن، خدای نخواسته قصد تجاوز به کشورمان را داشته باشد همین عزیزان و فرزندان جانبازان مقابل دشمن حضور می یابند. اگر رسیدگی های دولت درست انجام گیرد، فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه رونق می یابد و رغبت دفاع از کشور افزایش می یابد.
هرچند کلیه رزمندگان غیور ایرانی آن وقتها فقط برای دفاع از کشور و ناموس ایرانی جنگیدند و کسی برای امتیاز گرفتن جان خود فدا نکرد، بلکه آنها اهداف بزرگتری داشتند و هنوز هم بر آن عهد خویش پایبند هستند و عاشق رهبری و ایران و ایرانی هستند.

کشورهای متجاوز هم وزارت کهنه سربازان دارند و بر دولتیان لازم و واجب است این مهم را مد نظر داشته باشند. دولتیان بدانند کم کاری در امور رزمندگان بازتاب بدی برای آیندگان کشور دارد و اگر فرهنگ عاشورایی ایثار و شهادت زنده باشد، مطمئنا آسیبی هم به کشور وارد نمی شود.