قلمت بشکند اگر ننویسی، چگونه جوانان این مرز وبوم در منطقه عملیاتی رمضان آسمانی شدند.

قلمت بشکند اگر ننویسی، "عبدالعلی چعبی"چند گلوله  آر پی جی زد تا از گوش هایش خون بیرون زد و نهایتا آسمانی شد.

قلمت بشکند اگر ننویسی، چگونه "کریم احمدی" شهید شد و چگونه دوستانش پیکر مطهر او را از مقابل چشمان "برادرش" به عقب بردند و دقایقی بعد، هردو آسمانی شدند. (پیکر پاک هردو با یک خودرو به عقب منتقل شد)

قلمت بشکند اگر ننویسی از راز و نیاز شهیدان "مشهدی زاده، مشارزاده، اثنی عشری، مرداسی" و ...

قلمت بشکند اگر ننویسی از رشادت بچه‌ها ی غیور "گتوند، شوشتر، عقیلی، جنت مکان، چمران، شعیبیه، میان آب" و ...

قلمت بشکند اگر ننویسی، چگونه "شهید مرتضی زمانی و شهید عبدالغفور" و دیگران از عمق رودخانه اروند، چندین خودرو سلاح یافتند.

قلمت بشکند اگر ننویسی از رشادت "سرهنگ مقامی با موتور تریل، دایی مجید با لنکروز، حسین جنادله با آن لهجه عربی اش".

قلمت بشکند اگر ننویسی از دوستی های صمیمانه "ابوالقاسم، رحیم، حسین، هوشنگ، مهران"و ...

قلمشان بشکند که بعد از دفاع مقدس خیلی ها جیره خوار شدند و از شهدا، جانبازان، رزمندگان، آزادگان، و خانواده هایشان  ننوشتند و فقط به مسائل دنیوی، حزبی، جناحی خود چسبیده اند!