امیدوار- همیشه با این فکر کلنجار میروم که خدایا چه شد بر سر من منت گذاشتی و مرا در این عصر و زمان قرار دادی که بسیاری از عجایب تاریخ را ببینم.
اگر من برای متال 150 سال پیش زندگی می کردم و صد سال پیش از دنیا رفته بودم، نه سقوط دودمان پادشاهان 2500 ساله را شاهد بودم و نه انقلاب حضرت امام را!
نه جنگ را دیده بودم نه بمباران ها و موشکباران ها و آوارگی ها و...
ونه شهدا را!
خداوند بر سر من منت گذاشت تا بسیاری از ندیده ها را ببینم.
سرعت پر شتاب تکنولوژی را!
 و هزاران هزار اتفاقات ریز و درشت دیگر را !!
سقوط صدام را که غیر قابل باور بود!
و حضور ده ها میلیونی عاشقان اباعبدالله الحسین را در روز اربعین در کربلا را!

 و پایداری این انقلاب را که 40 سال است با طوفان های وحشتناکی روبرو شده و هر روز محکمتر و استوارتر پا برجا مانده است.
و یقینا" پرچم این انقلاب به دست صاحبش، امام زمان خواهد رسید زیرا در پای این درخت تنومند اسماعیل های فراوانی فدا شده اند و اینان هر کدام ستارگان درخشانی در آسمان ها می درخشند.

 سلام بر چمران، بر بهشتی، بر رجایی، بر باهنر، بر اندرزگو، بر تندگویان، بر عباس بابایی، بر نامجو، بر جهان آرا، بر خرازی و همت و دوران و شهریاری و علی محمدی و حججی و صدها هزار عاشق در روی این کره خاکی در مکتب امام خمینی درخشیدند و خالصانه به اوج پر کشیدند.
من گنگ خواب دیده و عالم تمام  کر
من ناتوان ز گفتن و خلق از شنیدنش!