ابراهیم سعیدی از قزوین- خدمت تمام انسان هایی که به نوعی در فکر حل مشکلات همنوعانشان می باشند. چه ایرانی، چه امریکایی، چه مسلمان و چه غیر مسلمان! چون انسانیت از بین رفته!

 در کشوری که شب می خوابند و خواب می بینند و صبح به اجرا درمی آورند بدون هیچ فکری و کارشناسی! من نمیدانم در کدام قانون و کدام کتاب و قرآنی اینگونه نوشته شده است؟ آقایی که اعتراض و شکایت کردی و جناب آقایی که رای به اعتراض آقای معترض دادی، هیچ فکر کرده ای که دانشجویان هیچ به جهنم اما خانواده هایشان بخصوص جانبازان عزیز که پدران همین دانشجویانی میباشند که شما به یک باره تصمیم به قطع ماموریت آنها نموده اید، اصلا" میدانید که چه فشار روحی و روانی ای به آنها انتقال داده اید؟!

 شما که دم از حکومت اسلامی و عدل علی و عدالت می زنید، من نه حقوقدانم و نه قانون گذار اما قانونی تصویب و چندین سال میباشد که اجرا می شود. چه درست و چه نادرست! اگر درست است که چرا و اما اگر نادرست است چرا به یکباره و بدون هیچ گونه فکر و چاره ای برای تمام کسانی که بنا بر اعلام خود بنیاد شهید بالغ بر 50 هزار دانشجو میباشند!

 هیچ می دانید این عزیزان چقدر سعی و تلاش نموده اند تا بتوانند وارد دانشگاه بشوند و چه چشم هایی که شب ها نخوابیده و برای قبولی فرزندانشان گریه و التماس به درگاه خدای بزرگ داشته اند! و درخصوص مالی نیز باید اعلام کنم که تمام هزینه های دانشگاه این 50 هزار دانشجوی بیچاره و بدبخت را دولت پرداخت می نموده. با این رای تمام زحمات عزیزان دانشجو و پول هایی که از بیت المال برای تحصیل پرداخت شده، از بین خواهد رفت.

 بماند که خیلی از این عزیزان در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری مشغول به تحصیل هستند و برای مدتی که به عنوان ماموریت تحصیلی برایشان در نظر گرفته شده بود، دارای برنامه ریزی و آینده نگری هایی انجام داده اند. به عنوان مثال کسانی هستن که متاهل بوده و با پس از قبولی در دانشگاه و امکان استفاده از ماموریت به همراه خانواده هایشان به شهری که قبول شده اند رفته و سختی ها و رنج های زیادی را به همران زن و بچه به جان خریده اند اما الان با این تصمیم چه کسی میتواند و ...!؟

 و در آخر یک نکته بسیار مهم و حساس! پدران ما و تمام کسانی که به نوعی در جنگ حضور داشته اند بدون هیچ چشم داشتی از جانشان مایه گذاشته اند و با توجه به گذشت چندین سال از جنگ اکثر این عزیزان در سن کهولت و پیری بسر می برند و تنها دلخوشی شان موفقیت فرزندانشان میباشد.

 هیچ فکر کرده اید که با این تصمیم چه ضربه بزرگی به آنها وارد کرده اید؟ صدام و بعثی ها اینگونه نکردن که بعضی از شما بر سر مردم عزیز این کشور بخصوص خانواده شهدا، جانبازان، اسرا و ایثارگران می کنید! مثل اینکه یادتان رفته روزگار جنگ و روزگاری که این عزیزان جانشان را در دست هایشان گرفته و برای دفاع از مملکت، ناموس و کوتاه کردن دست دشمنان به جبهه های حق علیه باطل شتابان و داوطلب روانه می گشتند!

 نکنید این کارها را که عاقبت خوبی  ندارد و حداقل به فکر همسران این عزیزان باشید که اگر همسر شهید بودن که بماند و اگر آزاده و جانباز نیز باشند چه سختی ها و دشواری هایی را پشت سر گذاشته اند و الان فکر نکنم سزاوار و انصاف باشد همسران این عزیزان بعد از گذشت چندین سال از اتفاقاتی که برای همسران و خانواده هایشان رخ داده در این روزگار با اینگونه تصمیمات دوباره ناراحت و دل شکسته سر به بالین بزارند و فکر این که چه بر سر فرزندان (دانشجویان) عزیزشان خواهد آمد و خدای نکرده نباشد روزی را ببینیم که عزیزی به خاطر این دلایل و فکر و خیال هایی که چندین سال پشت سر گذاشته و همچنان ادامه دارد، دچار ناراحتی و سکته کرده و روانه بیمارستان ها گردند و هزاران درد دل و غم و غصه هایی که دیگر کسی نیست که بخواهد گوش دهد.