فاش نیوز - «بینایی نعمت بزرگی است که خداوند به اشرف مخلوقات خود اهدا کرده است تا شکرگزار او باشند. در این میان مردان و زنان بزرگی وجود دارند که با ایثار و ازجان گذشتگی، این نعمت بزر گ الهی را در راه اهداف والای میهن اسلامی تقدیم کرده اند.

جانبازان بصیر همچنان که در دوران رزم، با دشمن بعثی جنگیدند و او  را از خاک کشورمان بیرون راندند، امروز در عرصه های مختلف حرف های بسیاری برای گفتن دارند.

جانبازان بصیر مردان با اراده ای هستند که با روحیه ای بالا و نشاطی وصف ناشدنی، نه تنها برای معلولان، بلکه الگوی افراد سالم جامعه نیز هستند.

جانبازان بصیر که تعدادی از آنان حتی یک یا دو عضو دیگر از بدن خود را نیز تقدیم آرمان و میهن خود کرده اند، با روحیه بالا و عملکرد و وصف ناشدنی خود مایه عزت و افتخار برای هر ایرانی هستند.

با هدف معرفی بیشتر این قشر از ایثارگران به جامعه، سلسله گفت و گوهایی با این عزیزان انجام داده ایم که به کاربران و خوانندگان عزیز تقدیم می شود.»

فاش نیوز: لطفاً خودتان را معرفی کنید.

- بنده جانباز 70 % سرتیپ نعمت الله نجاریان هستم از استان البرز شهرستان کرج. رشته ی ورزشی من شنا است و برای این که تندرست باشم و بتوانم سلامتی خودم را حفظ کنم، به این ورزش روی آوردم. یک جانباز اگر بخواهد با شرایط جانبازی خودش زندگی کند و با این شرایط بسازد، حتماً باید در هر شرایطی که هست سلامتی و تندرستی خودش را حفظ کند، اگر بخواهد خانه نشین شود، چیزی جز ناراحتی و افسردگی به سراغش نمی آید.

 پیام من به هم‌قطارهای خودم و به جوانان و نسل جدید این است که قدر جوانی خودشان را بدانند چون هیچ چیز بهتر از تندرستی و سلامتی نیست. حتی عزیزانی که دست و دو چشم خود را داده باشند، اگر قدرت ایمان داشته باشند و خودشان را قبول داشته باشند و اعتقاد داشته باشند که خواستن توانستن است، می توانند تحت هر شرایطی قدر آن چه را که باقی مانده ی جسمشان است بدانند و از آن چه که دارند، استفاده کنند. به نظر من موفق خواهند شد.

بر فرض مثال منی که نابینا هستم اما پا دارم، قدرت شنوایی دارم، سعی می کنم با همین پا با این که دو دستم هم قطع است، شنا کنم. دوستان من را تشویق می کنند و می گویند: شناگر خوبی هستی اما با این وجود من فکر می کنم که اراده است که من را می کشاند. این اراده ای که من دارم، من را به این سمت می کشاند که از این مانده ی جسمم حفظ و حراست کنم. ما جانباران می دانیم که سلامتی چقدر ارزش دارد و نبود چشم برای ما چه سختی هایی دارد. کسانی که چشم دارند و سلامتی دارند، خدا را شکر کنند، قدردان باشند و قدر سلامتی خودشان را بدانند. هر شخصی بداند در هر پله ای و در هر مقطعی که زندگی می کند، اول تندرستی است.

ما جسم و جانمان را برای این انقلاب دادیم، جانمان را فدا کردیم برای این که مملکتمان و آب و خاکمان را دوست داریم. از جانمان گذشتیم، از سلامتیمان گذشتیم، از رختخواب گرممان گذشتیم برای حفظ دینمان، برای حفظ ناموسمان و برای حفظ مملکتمان و هیچ چیزی جای این ها را نمی گیرد.

فاش نیوز: پشیمان نیستید؟

- اصلاً. ما هدف داشتیم، آدم های بی سوادی هم نیستیم. خدا را شکر همه ی بچه های ما هم ورزشکار هستند و هم در سطح دانشگاهی تحصیل کردند. با دید باز و با اراده این راه را انتخاب کردند. وقتی کسی با خدا معامله می کند، هیچ وقت پشیمان نمی شود.  

فاش نیوز: چگونه می توان فرهنگ ایثار و شهادت را که شما این‌قدر برایش زحمت کشیده اید، به نسل جدید که آن را ندیده و لمس نکرده‌اند، منتقل کرد؟

- در درجه ی اول بستگی به ایمان شخص دارد. به نظر من بهترین راه انتقال فرهنگ ایثار و شهادت به نسل آینده این است که قدردان سلامتی وجود خودش باشد. اگر بداند که این سلامتی از کجا آمده است و چه کسی این سلامتی را به او داده است، تکیه به خدا داشته باشد و ایمان خودش را قوی کند، به نظر من خودش راهش را پیدا کرده است.

فاش نیوز: کمی از مجروحیت خودتان بگویید و این که در حال حاضر وضعیت شما چگونه است؟

- همانطور که عرض کردم، بنده سرتیپ نیروی انتظامی هستم از پرسنل ناجا. از ناحیه ی دو چشم نابینا هستم و دو دستم از ساعد قطع است که در اثر انفجار مین توسط منافقین در سال 1362 توفیق جانبازی نصیبم شد. در جبهه ی عملیاتی در فتح المبین هم بودم و در خوزستان خدمت کردم.

فاش نیوز: در چند سالگی به جبهه رفتید؟

- ما جوان 18-19 ساله ی انقلاب هستیم، الان پیرمرد و پیشکسوت امروز شدیم.

فاش نیوز: در چندسالگی مجروح شدید؟

- من 20 -21 سالگی مجروح شدم. متولد 1338 هستم و الان 59 سال دارم.

فاش نیوز: چگونه با این مجروحیت کنار آمدید؟

- اوایل کنار آمدن خیلی سخت بود و به این راحتی نبود که بگوییم می گذرد. به نظر من یک جانباز ایثارگر واقعی کسی است که اقیانوس صبر و استقامت باشد، اگر این گونه نباشد و ایمان نداشته باشد، محال است که بتواند در برابر این سختی ها و ناملایمتی ها دوام بیاورد.

دوام آوردن ما به این دلیل بوده است که اولاً هدف داشتیم، ثانیاً برای هدف هایمان ارزش قائل بودیم و چون برای هدف هایمان ارزش قائل بودیم، به خدا پناه بردیم و چون ما شاگردان اباعبدالله هستیم، هیچ وقت فراموش نمی کنیم که دین ما از زمان خلقت بشر تا الان احتیاج به این فداکاری ها داشته است.

فاش نیوز: شما هدفی که داشتید را دنبال کردید و زحمت و جانفشانی هم در کنارش داشتید. به نظر شما مسئولین در حال حاضر چه کاری باید انجام دهند؟

- من بارها و بارها گفتم که نبود چشم و دست من و هم قطارها و برادران عزیز من را هیچ وقت اذیت نمی کند. بیشترین چیزی که ما را اذیت می کند و آزار می دهد، خیانت به این خون ها است. من به کسانی که در مسند کار هستند، توصیه می کنم فکر نکنند که این مقام ها ماندنی است، هیچ چیزی ماندنی نیست به جز این که به این ملت، به این اسلام، به این آب و خاک و به این جوان هایی که امروز پیرمرد شدند، خدمت کنند و هیچ وقت خیانت نکنند. فراموش نکنند که خدایی هم هست و آخرتی هم وجود دارد. من توصیه می کنم به این عزیزان که دست دوستی و مودت بدهند و از کارهایی که کردند، ابراز پشیمانی کنند و امروز به این مملکت خدمت کنند؛ چرا که اگر این کار را نکنند، عاقبت خوبی نخواهند داشت.

 فاش نیوز: چند فرزند دارید و چگونه آن ها را تربیت کرده اید و روابط خانوادگی شما به چه شکل است؟

- من 3 فرزند دارم، 1 دختر و 2 پسر. فرزند بزرگم در مقطع دکترای IT)) و فرزند دومم در مقطع دکترای علوم تربیتی در حال اتمام تحصیلاتشان هستند و فرزند سومم دیپلمه و حسابدار شرکت گاز است. من دست فرزندانم را وقتی که کوچک بودند، با این شرایطی که داشتم می گرفتم و پا به پای خودم به پارک و محیط های مختلف می بردم. ناگفته نماند که خود من در سن 22 سالگی با همین شرایطی که داشتم، دفتر املاک داشتم و خانه نشین نبودم و فعالیت اجتماعی خودم را حفظ کردم.

پیامتان برای مردم، آن هایی که صحیح و سلامت هستند اما امیدواریشان و ایمانشان ضعیف است، چیست؟

- مردم خیلی بزرگوارند؛ وقتی در کوچه و برزن من و هم قطارهای من را می بینند، همیشه دعاگوی ما هستند و می گویند: «شما بودید که ما این مملکت، امنیت و این آسایش را داریم.» مردم همیشه جایگاه ما را حفظ کردند، احترام گذاشتند و متقابلاً من هم به آن ها از طرف خودم و همه ی عزیزانم احترام می گذارم. ما مردم خوبی داریم، به نظر من دولتمردان ما باید کمی به سمت و سوی مردم بیایند، مردم همیشه قدردان بودند.