فاش نیوز - با نگاهی اجمالی به کارنامه انجمن تنیس روی میز جانبازان و معلولین در مسابقات برون مرزی، طی چند سال اخیر مشخص می شود تیم ملی تنیس روی میز جانبازان و معلولین در طی سه دوره برگزاری بازی های پاراآسیایی در اولین دوره یک نقره در بخش آقایان و یک برنز در بخش خانم ها، در دومین دوره یک نقره و یک برنز فقط در بخش آقایان و بالاخره در سومین دوره فقط یک برنز در بخش آقایان کسب کرده است. همچنین با نگاهی به اسامی اعضای تیم ملی در طی این سه دوره به اسامی نام آشنا، با سابقه با تجربه و پیشکسوت روبرو می شویم.
سووال این است که در این مدت بیش از ده سال انجمن چکار کرده است؟ چه برنامه ای داشته؟ آیا به فکر پشتوانه سازی بوده است؟ اگر بوده با کدام برنامه ریزی و... خیلی سوال های دیگری که در ذیل، ضمن بررسی عملکرد انجمن تئیس روی میز جانبازان و معلولین، به بعضی از آنها می پردازیم.
مدیریت ضعیف و بدون برنامه ریزی باعث شده است که پشتوانه سازی و جوان گرایی در کنار بازیکنان پا به سن گذاشته صورت نگیرد. عدم برگزاری مسابقات قهرمانی کشوری به بهانه نبود بودجه و بسنده کردن به برگزاری مسابقات لیگ باشگاهی، آن هم نه بصورت رفت و برگشت، بلکه فقط یک دوره متمرکز - در صورتی که که فلسفه برگزاری لیگ برگزاری به صورت رفت و برگشت می باشد - برگزاری لیگ باشگاهی هر دوره به روش دلخواه و بدون کارشناسی شده که هیچ توجیه کارشناسی ندارد؛ مثلا بعضی کلاس ها را به بهانه های مختلف و غیر کارشناسی حذف می کنند و برگزار نمی کنند. ولی در دیگر رشته های ورزشی جانبازان و معلولین، با مدیریت صحیح و دلسوزانه رئیس انجمن های آنها، هر ساله جهت پیشرفت آن رشته ها مسابقات قهرمانی کشوری و لیگ باشگاهی برگزار می شود که نتیجه آن زحمات، کسب مدال های بیشتر در مسابقات برون مرزی می شود.
در مسیر حضور در مسابقات بین المللی هم داستان ها و مشکلات فراوانی وجود دارد که به بعضی از آنها اشاره می شود. اولین مورد، عدم شرکت منظم در مسابقات بین المللی می باشد. دو نوع مسابقات وجود دارد؛ یکی بازی های آزاد و یکی هم رسمی(آسیایی، جهانی، انتخابی پارا المپیک و...). در مورد بازی های آزاد که فقط با هزینه شخصی ورزشکاران انجام می شود، که در باره آن هم نکات تاریکی وجود دارد که فعلا" جای پرداختن به آن نیست.
و اما در زمینه شرکت در مسابقات بین المللی رسمی، انتقادات فراوانی وجود دارد؛ اولین مورد این است که برای شرکت در مسابقات رسمی فقط در چند کلاس مشخص و بعضا" با بازیکنان مشخص و خاص انجام می شود. شرکت تیم ملی بر مبنای برنامه ریزی نیست بلکه به امید بخت و اقبال جهت کسب مدال، آن هم بیشتر در رقابت های تیمی می باشد که یکی از علل کسب نتایج ضعیف همین مورد است. انتخاب بازیکنان تیم ملی بیشتر سلیقه ای و بعضی اوقات با اعمال توصیه افراد خاص صورت می گیرد. انتخاب بازیکنان اکثرا" بر اساس مهارت و شایستگی انجام نمی شود. مسابقات انتخابی تیم ملی بصورت معمول و اصولی انجام نمی شود. به بهانه های مختلف (مثلا نداشتن کلاسبندی بین المللی) و یا با اعمال سلیقه، بر روی اسامی بعضی از بازیکنان شایسته و لایق خط کشیده می شود.
بیش از یک دهه است که راه تنفس تنیس روی میز جانبازان و معلولین بسته شده است. چگونه است که یک نفر می تواند هم رئیس انجمن و هم سرمربی تیم ملی در بازی های قهرمانی آسیا و پاراآسیایی باشد؟ آیا کمبود مربی متخصص و با دانش داریم یا مسئله منفعت مادی یا مسائل دیگری در میان است؟!
دیکتاتوری بیش از یک دهه است که در انجمن تنیس روی میز جانبازان و معلولین بیداد می کند به طوریکه مربیان دلسوز، کار کشته، متخصص و آشنا به تنیس روی میز جانبازان و معلولین (که دارای شرایط خاصی می باشند) دلسرد شده اند و عطایش را به به لقایش بخشیده اند و رفته اند.
همه موارد فوق باعث شده است ورزشکاران با تجربه به فکر تغییر رشته ورزشی خود افتاده اند و به ورزشکاران جوان توصیعه می کنند که به رشته دیگری بروند، چرا که با این شرایط حاکم بر انجمن تنیس روی میز، آینده خوبی برای آن متصور نیست.
از مسئولین محترم فدراسیون جانبازان و معلولین خواهشمندیم با یک برنامه ریزی درست و همچنین تغییر و تحول در انجمن تنیس روی میز، جان تازه ای در کالبد این رشته جذاب و پرتحرک بدمند...