یک "جانباز قطع نخاعى" آرزو دارد یک شب بدون درد بخوابد. بچه هایش را بغل کند و با آنها قدم بزند و از دیگران در کارها کمک نگیرد ومستقل باشد.

جانباز "بصیر" و یا "جانباز شیمیایی" و " قطع عضو" هم مشکلات خاص خودشان را دارند که درک آنها از عهده کسی بر نمی آید.

جانبازان سلامتی، جوانی و آرزویشان را برای امنیت کشور، مردم و ارزشها  اهدا کردند. سال ها از جنگ می گذرد و جدا از مشکلات و تحمل دردها، باید زخم زبان بعضی افراد مغرض را نیز تحمل کنند که می گویند شما امتیاز سهمیه دانشگاه، وام مسکن و درمان رایگان دارید!
کاش آنها فقط چند روز خودشان را جای  همسرو فرزندجانبازان می گذاشتند و می دیدند جانبازان چه دردی را تحمل می کنند. با صدای سرفه جانباز شمیایی خانواده اش چه می کشند... با آه و ناله جانباز قطع نخاع که درد می کشدخانواده اش چه شرایطی را تحمل می کنند و یا زمین خوردن جانباز بصیر. چه کسانی ناراحت می شوند؟ وقتی ببینند یک جانباز قطع نخاع چند ماه را بر روی سینه خوابیده تا زخم بسترش بهبود پیدا کند آن وقت ارزش کار ایثار و جانبازی عیان خواهد شد.