معلم جانباز - درود خدا بر آزادگان سرفراز ایران اسلامی.
در شهرما کوچه ها و خیابان ها، بنام شهدایی بود که وقتی زنده و سالم برگشتند، دیدند مزاری دارند و ... بعضی ها آمدند اما همسرانشان بعد سالها به گمان اینکه شوهر و مرد زندگیشان شهید شده، ازدواج مجدد کرده و بچه دار شده بودند!
دوستی که مفقود و صلیب سرخ آماری از او نداشت، وقتی به سلامت برگشت با ازدواج همسرش با برادرش مواجه شد. خدا شاهد است هنوز هم که هنوز است از این بابت مشکل اعصاب و روان دارد. مسئولین محترم برای این عزیزان چه کردند؟ صرفا حقوقی و یا استخدام می تواند آن دردها را التیام ببخشد؟ آیا این عزیزان آزاده و جانباز که بعدها استخدام و اکنون بازنشسته و مریض هستند و هزاران گرفتاری دارند سزاوارند که بیمه تکمیلی شان حذف شود و حواله به ادارات گردد؟
به نظر حقیر این سخنان و خاطرات جانبازان و آزادگان که بعضا" در قالب کتاب جمع آوری شده به عنوان واحدهای درسی به صورت ضمن خدمت اجباری برای همه مسئولین اعم از نمایندگان و استانداران جوان و... بگذارند و حتی در دانشگاه ارائه شود تا در تصمیمات اثرگذار شود و بدانند جنگ و اسارت با خانواده ها، پدران و مادران، همسران و فرزندان چه کرده است.
آقای نوبخت و کارشناسان برنامه و بودجه وجدانی برخورد کنند و حتی اگر کسری بودجه ای هست از ردیف های بودجه به غیر از ایثارگران آن را جبران کنند. نوبخت و معاونینش اگر یک روز در اسارت بودند و یا یکی از اقوامشان همچنین داستانی داشت، شاید هیچ وقت اشتباه و کوتاهی به این فاحشی نمی کردند. حیف که، کسانی سکاندار اداره کشور شده اند که ایثارگران را یا فراموش کرده اند و یا دیواری کوتاهتر از ما ها ندیده اند! اگر دولت مبلغی را برای بیمه ایثارگران می دهد، شاید کمترین کاری هست که انجام می گیرد.
جالب است صدا و سیما هم کوتاهی خودش را دارد. چه اشکالی دارد هر هفته چند برنامه داشته باشند و آزادگان و جانبازان در آنها حضور یابند و این خاطرات مصور خود را بیان کنند، چون همه مردم ما و حتی مسئولین به علت مشغله کاری کتابخوان نیستند تا به صورت کتاب مطالعه کنند. اینطور هم خاطرات ایثارگران حفظ می شود و هم جمع آوری، چرا که این خاطرات هویت جوانان و زندگی سال ها اسارت، جانبازی، ویلچرنشینی و زخم بستر و... است.
امیدواریم این فرهنگ شهادت و این رسم مردانگی و شجاعت جوانان ایران زمین به عنوان تاریخ جنگ برای آیندگان ماندگار بماند و آیندگان ما ایرانیان بخوانند ودرس بگیرند.
متاسفانه هر روز یکی دو نفر از این گوهرهای ناب وطن، سر بر خاک آستان می نهند و به شهادت می رسند ولی خاطرات اغلب آنها ثبت نشده از بین میرود. پس تا فرصت هست دلسوزان ایران زمین به فکر جمع آوری خاطرات و ناگفته های این عزیزان باشند.